De schatkist is open

Ik keek machteloos toe hoe hij Sara neer sloeg, een paar mannen hielden me tegen. De kapitein pakte Sara vast en hield een mes bij haar keel, ze was helemaal slap en hing daar een beetje.
‘Vertel het of ik snij haar keel door’ zei Hij
‘Nee’ zei ik, ‘dat zou ze niet willen’
‘Oh ja’ zei hij, ‘ze heeft niks te willen als ze dood is’
‘Jij’ zei ik, en ik worstelde met de armen die me vasthielden.
‘Als je dat niet wilt’ begon hij, ‘dan moet je me vertellen hoe het slotje werkt’
‘Oke oke’ begon ik toen hij het mes strakker op haar keel zette.
‘Vertel’ zei hij
‘Alleen degene die de ketting om heeft kan hem afkrijgen’ zei ik, ‘het gaat om de warmte van iemand’. ‘Dit klinkt vast raar, maar de ketting herkent de gene die hem omheeft’.
‘Dus dan mag jij nu de ketting af doen en aan mij geven’ zei hij, ‘of zij gaat er echt aan’
‘Rustig rustig’ zei ik, ‘ik doe hem al af’.Ik deed de ketting af, en gaf hem aan de kapitein. Dat was een ketting, want ik wou Sara levend houden.
‘En jullie’ vroeg hij
‘Hier’ zei Andrea, haar ketting was al af, en ze gaf hem aan de kapitein.
‘En jij’ vroeg Hij
‘Hier’ zei Mathew, ‘gebruik het goed, en geen schrammen’
‘Aaaaaaah’ zei Sara
‘Ah’ zei hij, ‘het meisje is wakker’
‘Wat’? vroeg ze een beetje duf
‘Geef me je ketting’ zei de kapitein
‘Wat’? vroeg ze nog een keer
‘Geef haar een paar seconden ze is net wakker’ zei ik
‘Praat niet zo tegen me’ zei de kapitein, hij liep naar me toe en duwde me tegen mijn schouder.
‘Oke oke’ zei ik toen hij zijn zwaard ook tegen me richtte.
’Ah ze heeft haar ogen open’ zei hij,‘Geef je ketting’
‘Wat’? vroeg ze
‘Geef je ketting’? zei hij weer
‘Nooit’ zei ze, ‘laat me met rust’
‘Zij hebben me al vertelt hoe je het slotje open moet krijgen’ zei hij
‘Wat’? vroeg ze, en ze keek naar mij
‘Hij wou je vermoorden’ zei ik, ‘dat laat ik niet toe’
‘Het is oke’ zei ze,’Hier, jij lullig oude….’!
‘Niet zo lullig ,jij’ zei hij, en hij liep naar de kist toe. Hij stak de stenen in de gaten van de kist, en de kist sprong open. In de kist lag een prachtige ketting, hij was van goud met een lichtblauwe steen er in. Er naast lagen een ketting en een paar oorbellen, allebei met een steen er in. Ze waren prachtig, maar de kapitein pakt ze weg voor dat ik er nog langer naar kon kijken. Wat zou ik graag haar een paar van zulke oorbellen geven, of zo’n armband. Dat zou ze vast mooi vinden, ik keek haar aan. Maar ze keek alleen maar woedend naar de kapitein, het was aan de ene kant best grappig. Hij wou de spullen er uit halen maar toen hij de ketting aanraakte, verbrande zijn vinger. Hij had geen vingertop meer, het was erg eng om te zien. Gelukkig bloedde het niet, de boven kant was gewoon verbrand. Ik keek vol afschuw, en toen wend hij zich om naar Sara. Hij liep met grote stappen op haar af en pakte haar ruw vast, hij sleepte haar mee naar de kist. Toen pakte hij haar hand en liet hij haar hand naar de ketting gaan. Ik snapte al wat hij wou, hij wou weten of dat bij andere ook zou gebeuren. Sara pakte de ketting met trillende handen vast, en er gebeurde niks. Ze keek er naar, en het leek of ze betovert was.
‘Geef hem aan mij’ zei hij
‘Hier ’ zei ze
‘Dank je’ zei hij, en hij pakte de ketting. Maar weer gebeurde het dat een vingertopje verbrande, en hij liet het los. Ze pakte het weer op, en bekeek het weer.
‘Oke oke’ zei de kapitein, ‘Houd hem maar’. ‘Wij nemen het andere goud in deze kamer wel’.
‘Dank je’ zei ze, en ze wenkte Andrea. Andrea liep naar haar toe, en boog zich over de kist.
‘Wat moet ik doen’ zei Andrea
‘Pak iets vast’ zei ze
‘Weet je het zeker’? vroeg Andrea
‘Ja’ zei ze, en Andrea pakte de oorbellen. Er gebeurde niks, ze kon ze gewoon bekijken.
‘Ze zijn prachtig’ zei Mathew, terwijl hij haar om haar middel pakte en haar kuste in haar nek. Ik liep naar Sara toe en omhelsde haar ook.
‘Die ketting is inderdaad prachtig’ zei ik
‘Inderdaad’ zei ze, ‘kan je me er mee helpen’?
‘Ja hoor’ zei ik, en ik hielp haar met haar ketting. Hij stond haar prachtig, en ik…was sprakeloos.
‘Wat is er’? vroeg ze blozend
‘Ehm..’ zei ik, ‘Je ziet er mooi uit, ehm.. ik bedoel die ketting is erg mooi’
‘Hihi’ grinnikte ze blozend, maar haar lach werd overstemd door het gerommel van de mannen in het goud. Sara pakte de armband er ook uit, en keek om. Daar achter ons stonden half naakte mensen, met lappen om hun lichaam. Ze liepen naar ons toe, en ze keken naar Sara en Andrea. Naar de juwelen uit de kist. Een kleiner meisje pakte Sara’s hand en trok haar mee, een andere pakte Andrea’s hand. Sara keek mij aan en ik knikte langzaam, ik liep achter haar aan. Maar mijn arm werd vastgepakt, en ik werd terug getrokken.
‘Laat hem gaan’ riep ik, en de mannen reageerde op haar stem. Ze kwamen met hun speren op mij en de mannen af. En de mannen deinsde even achteruit, en de kapitein liet me los. Maar ze trokken hun zwaarden en liepen op de andere mannen af. Dat kleine meisje die eerder aan Sara’s hand had getrokken nam haar nu weer mee, en nu nam iemand anders Andrea, Mathew en ik ook mee. En dat was het laatste wat we van de bemanning hoorde en zagen, en van de kapitein. Maar we hadden geen idee waar we nu in terecht waren gekomen.