Chapter 19

De bomen flitsten voorbij en mijn ogen gingen tranen door de snelheid. Jasper rende diep het bos in, heel diep. De bomen veranderen in enge bemoste bomen, omgevallen bomen en veel onkruid.
‘Hou je goed vast.’ Zei Jasper nog een keer en sprong met een enorme kracht een hoge boom in. Hij duwde zijn handen in de boom en kroop omhoog tot we zo hoog waren dat we het hele bos konden zien.
‘kruip voorzichtig die tak op.’ Jasper knikte met zijn hoofd naar een dikke tak. Ik klom van zijn rug en hield me vast aan de tak boven me. Jasper kwam naast me staan. Ik keek over de bomen heen en het was een beeldschoon uitzicht. Ik wou mijn tranen afvegen maar durfde niet los te laten.
‘Laat mij maar.’ Zei Jasper. Hij kwam wat dichter bij staan en pakte zijn mouw vast. Hij veegde de tranen weg en glimlachte lief naar me. Ik kon ieder moment smelten.
‘Ik zal je wat vertelen.’ Zei Jasper en ging zitten. Gelukkig was de tak breed genoeg om fatsoenlijk te kunnen zitten. Ik keek even naar beneden en schrok van de hoogte. Ik had dan wel geen hoogte vrees, maar dit was hoog.
‘Ik heb je vast.’ Zei Jasper en hij legde een arm om me heen.
‘Je hebt zeker wel gehoord over hele enge, bloeddorstige vampieren?’ Begon Jasper.
‘Ja.’ Ik knikte.