~42~

~42~
Ik trok zenuwachtig aan mijn jurkje. “Hou eens op.”, zei Alice en ze trok mijn hand weg. Ik zou nog een laatste keer repeteren bij Lisa thuis en morgen was het eindelijk zover. Alice had natuurlijk veel te veel haar best gedaan en ik had even naar de versiering gekeken, als ze het wist zou ze me vermoorden, en het waren drie dozen vol met vazen, zilveren linten en je kunt het zo gek niet bedenken. Er kwamen veel mensen van school en uit het reservaat kwamen er ook een paar jongens en natuurlijk kwam Alex ook. Hij was ook een rede dat ik dit wilde doen, want sinds we hier waren was er veel veranderd tussen ons. Ik wist niet waarom, maar er was iets aan hem dat me de kriebels bezorgde. Ik had een paar keer op het punt gestaan om er iets van te zeggen, maar ze was zo gelukkig en ik was bang dat ze boos zou worden als ik het wel deed. Dus dat zorgde ervoor dat ik elke keer als ik hem zag koude rillingen kreeg en dat morgen dus een leuke dag zou worden. “Miep, kom je nog?”, vroeg Linh. Ik lachte. Ik hield helemaal niet van bijnamen, behalve van Dana dan, maar toch vond ik het wel grappig om zo genoemd te worden. En ik kon niet tot Linh doordringen dat ik een hekel had aan bijnamen, dus ging ik het ook niet meer proberen.

Ik liet mezelf total loss in bed vallen. En ik lag bijna te slapen toen Dana de kamer in kwam stuiteren. “Slaap je al? Oh mijn god, kom naar beneden, je moet dit zien!” Voor ik antwoord kon geven trok ze me uit bed en gooide een kamerjas naar me toe. “Gestoord kind.”, mompelde ik en ze hoorde het niet. Ik viel bijna van de trap omdat ze me zo snel meetrok dat ik haar niet bij kon houden. Toen ik beneden was en de woonkamer inkeek viel mijn mond open. Ik was officieel bang voor Alice. Ik wist niet wat ik moest zeggen, alles was zo mooi. “Is het niet te veel?”, vroeg Alice die voor ons opdook. “Het is geweldig.”, zei Dana en ik wist niet wat ik moest zeggen. “Dank je, maar ik ben nog niet klaar. Dus, ga naar bed en ik zie jullie morgen.” Ze duwde ons de kamer uit. “Dat is duidelijk.”, lachte ik.