016: doktersbezoek

Billie Davis pov
Voor ik het weet is het al tijd voor mijn controle. Jessie stelde voor om mee te gaan, maar ik wou alleen gaan. De afgelopen week was geweldig geweest. Ik dacht enkel nog aan mijn ziekte als ik in mijn bed lag. Voor de rest voelde ik me gelukkiger dan ooit. Jessie en ik gingen bijna elke dag iets doen met de jongens. Nu zit ik helemaal alleen in de wachtzaal van het ziekenhuis. De testen heb ik al ondergaan. Ik wacht nu op de uitslag en het gesprek met de dokter. De zenuwen zijn verschrikkelijk. Deze medicatie is mijn laatste hoop. Maar zelfs als het aanslaat ben ik nog niet veilig, dan heb ik nog eens een nieuwe nier en longen nodig. Ongeduldig gaat mijn been op en neer.
‘Billie Davis.’ Zegt een vriendelijke stem. Ik sta recht en volg een verpleegster die me vriendelijk toelacht. Als ik binnenkom bij de dokter is hij bezig met de resultaten van de testen te bekijken. Als ik de deur sluit kijkt hij op. Hij knikt en ik ga zitten. Hij kijkt terug op het blad. Zenuwachtig schuif ik over mijn stoel.
‘En hoe gaat het nu met u?’ vraagt hij beleefd.
‘Redelijk goed. Ik ben wel een paar dagen ziek geweest, maar nu ben ik volledig beter.’ Hij knikt.
‘Dat is goed.’ Ik kijk verbaasd. Goed dat ik ziek was? Ik volg niet hoor.
‘Dat is een teken dat de medicijnen aanslaan. Dat is hier ook op je testresultaten te zien. Er zijn al heel wat slechte cellen dood.’ Een lach verspreid zich over mijn gezicht. Het slaat aan.
‘Ik denk dat het nu tijd is om aan je familie en vrienden te vragen om zich te laten testen voor nierdonatie. We gaan je meteen op de lijst zetten voor longen. Maar als je al een nieuwe nier hebt, kan je al wel zeker een half jaar bij die drie maanden bij rekenen.’ Ik lach en bedank de dokter. Hij vraagt om de resultaten naar hem te laten sturen en hij zou me bellen met de resultaten. Buiten pak ik mijn telefoon.
‘Met Michelle.’
‘Michelle, ik ben het.’
‘Billie, hoe is het met je?’
‘Goed. De medicijnen slaan aan. Ik bel om te vragen of jij en Emma jullie willen laten testen voor nierdonatie. Enkel als je zelf wil. Anders hoeft het niet.’
‘Oh dat is geweldig. Natuurlijk. We gaan dat zo snel mogelijk laten doen.’
‘Dank je.’ We praten nog even en leggen dan af. Ik ga naar huis en vertel Jessie wat de dokter zei. Zij belt meteen voor een afspraak. Over twee dagen kan ze gaan. Die avond belt Michelle dat zij en Emma voor morgen een afspraak hebben om zich te laten testen.