Chapter 6.

Wij kijke Bill aan, en hij kijkt ons onbegrijpelijk aan ‘Wat!’ ‘We zeiden niks!’ Bill trekt één van zijn wenkbrauwen omhoog, en kijkt ons aan. ‘Nee tuurlijk niet!’ ‘Bill, broertje.. Euhm..we dachten dat!’ Bill laat zijn wenkbrauw hangen, en schrikt. ‘Bill wat heb jij voor ons te verbergen?’ ‘Niks hoezo!’ ‘Je kan gedachten lezen!’ ‘Ja en.. jij toch ook!’ Blaft hij Tom af. Bill staat op, en loopt naar boven. ‘Pft, sukkels’ horen we Bill denken. ‘Hebben we gehoordt’ roepen ik & Tom tegerlijke tijd. Hij draait zich om, en schud zijn hoofd. Baf de deur dicht

-Bill-
Ze mogen m'n geheim niet weten! Nu niet, morgen niet, nooit niet!. Jaah ik heb een gave, Gedachten lezen. Voor zover ik weet heeft Tom dit niet! Ik loop m'n kamer in, en hoor niks, enkel m'n eigen gedachten. Ik zucht en laat me zakken in m'n bed. ‘Misschien moet je het toch doen!’ ‘Neen Tom, ik doe het niet!’ Ik kijk onverschillend naar de deur, en loop er naartoe. Ik open die met een ruk, en er staat niemand. God ‘STOP MET DENKEN!’ roep ik naar beneden. Ik hoor ze lachen in hun gedachten. Er klopt hier iets niet! Tom lijkt bleker dan normaal. En eten doet hij amper. S'nachts is hij altijd buiten. En wanneer hij terug komt is zijn honger over. Ik sta van m'n bed op, en loop naar de deur, ik open die, en kijk de gang op. Voor mij zie ik Toms kamer.

-Tom-
Ik reuk Bill. Ik hoor hem denken. ‘Zal ik binnen gaan? Neeh want dan schenk ik zijn privacie.. Of toch? Jawel ik doe het!’ Ik spurt uit de zetel, ‘Wat ga doe..’ Ik ben al weg voor dat Sandra haar zin heeft kunnen zeggen. Ik spurt de trappen op, en nu haat ik m'n baggybroeken. Ik zie Bill mijn deurknop vastpakken, en een draai aangeven. Hij opent hem, en ik slaag hem terug dicht. ‘Wie denk je wel niet dat je bent?’ Bill deinst achteruit, en kijkt mij bang aan. ‘Ik wou gewoon maar eens zien!’ ‘Hier valt niks te zien.’ Hij knikt, en draait zich om, en loopt naar zijn kamer.