~O14.

Als ik in de ochtend wakker word, voel ik dat iemand mijn hand vasthoud. Ik voel nog een vage kramp in mijn buik en draai me kreunend om. Ik open mijn ogen en zie Justin naast me liggen. Hij heeft zijn ogen gesloten en zijn ademhaling is regelmatig. Hij slaapt nog. Als ik naar beneden kijk zie ik hoe ik zijn hand vasthoud en ik hap naar adem. Waarom lig ik hand in hand op een luchtbed met Justin? Ik trek snel mijn hand weg en draai me met mijn rug naar hem toe. Wat is er vannacht allemaal gebeurd? Ik herinner alleen nog maar die vreselijke pijn en dat Justin heel lief deed. Ik herinner me niet dat ik zijn hand had vastgepakt. Ik draai me weer terug en zucht. Ik ga rechtop zitten en begin Justin voorzichtig door elkaar te schudden. Hij reageert niet. Ik begin hem harder door elkaar te schudden. Hij kreunt en wilt zich omdraaien. Ik rol met mijn ogen en buig me voorover. Ik blaas in zijn oor en hij schrikt wakker. Voordat ik het weet is hij van het luchtbed afgevallen en ligt hij op de grond. Ik schrik en sla mijn hand voor mijn mond. Hij krabbelt langzaam overeind en gaat op het luchtbed zitten. 'Waar was dat goed voor?' vraagt hij. 'Waarom hielden we elkaar hand vast?' Ik negeer zijn vraag en kijk hem doordringend aan. 'Weet ik veel.' mompelt hij en wilt opstaan. Ik pak hem bij zijn shirt vast en trek hem weer terug op het luchtbed. Mooi niet dat hij nu zomaar even weg kan lopen. Ik wil antwoord. 'Waarom hielden we elkaars hand vast?' herhaal ik mijn vraag en hij zucht. 'Je was de hele tijd aan het kreunen en steunen in je slaap van de pijn en ik wist niet precies wat ik moest doen. Dus ik dacht ik pak je hand vast als een soort van troost, you know.' legt hij uit en wilt dan weer opstaan. Ik trek hem weer terug en kijk hem met samengeknepen ogen aan. 'Wie ben je en wat heb je met Justin gedaan?' vraag ik en hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Waar heb jij het over?' 'Waar is de Justin die mij haat?' Hij rolt met zijn ogen en zucht. 'Ik ga naar beneden.' mompelt hij dan en staat nu echt op. Hij loopt de kamer uit en ik volg hem snel. 'Serieus, waar is hij?' vraag ik en hij loopt de trap af zonder wat te zeggen. 'Djeez Justin, zeg is wat!' roep ik naar hem als we in de keuken aankomen. 'Wat moet ik zeggen?' 'Antwoord gewoon op mijn vraag!' Hij pakt een pak jus 'd orange uit de koelkast en twee glazen uit de kast. Hij schenkt ze vol en schuift er eentje naar mij. Nu schenkt hij ook al drinken voor me in, het is gewoon irritant. Ik schuif het glas weer terug en hij kijkt me verbaasd aan. Ik blijf terug kijken en hij schud met zijn hoofd. 'Het is ook nooit goed hea?' roept hij dan. 'Het is niet goed als ik gemeen tegen je doe, want dat vind je niet leuk. Dan doe ik een keer aardig en dan is het ook weer niet goed!' Hij kijkt me boos aan en ik schrik even van zijn plotselinge humeurwisseling. 'Het is gewoon raar als jij opeens aardig tegen me gaat doen.' zeg ik met de nadruk op het woord 'jij'. Hij rolt met zijn ogen en neemt een slok. 'Wat wil je dan dat ik doe? Dat ik je voor altijd blijf haten? Dat we nooit met elkaar op kunnen schieten?' Ik haal mijn schouders op en tik met mijn vingers op het keukenblad. 'Je verpest ook echt alles!' roept hij en ik kijk hem met grote ogen aan. Hij pakt het pak sap en draait zich van me weg om het in de koelkast te zetten. 'Ik? Ik verpest..' Ik kom niet verder, want er gaat weer een vreselijke steek door mijn buik. Ik sla mijn armen erom heen en krimp in elkaar. 'Waarom maak je niet gewoon je zin af?' roept Justin en hij draait zich naar me toe. Een andere steek doet ervoor zorgen dat ik me op de grond laat zakken en ik adem diep in en uit. 'Gaat het?' vraagt hij en knielt naast me neer. Ik schud met mijn hoofd, want het lukt niet om een woord over mijn lippen te krijgen. 'We moeten naar de dokter.' mompelt hij. 'CAITLIN!' Ik hoor iemand haastig de trap afrennen en Caitlin verschijnt in de deuropening van de keuken. 'We moeten Avery naar de dokter brengen, het gaat niet goed.' zegt hij. 'Maar we zijn nog in onze pyjama's en..' Justin onderbreekt haar. 'I don't care!' roept hij en ze pakt snel de autosleutels. 'Kom op dan.'

Hier is weer een deeltje geschreven door moi. (:
Ik wil alle abo's [ook de nieuwe] heel erg bedanken voor het lezen van ons verhaal, maar we zouden het echt heel leuk vinden als jullie een reactie voor ons achterlaten. (: