Chapter 18

Jasper had me meegenomen naar zijn huis en zette me neer op de bank.
‘Ik weet wat jij weet.’ Zei hij. Ik keek hem even raar aan en mijn gedachten flitsten naar gisteren.
‘Wat bedoel je?’ vroeg ik.
‘Je weet wat ik bedoel, wees nou eerlijk dan ben ik dat ook.’ Zei hij en keek me doordringend aan.
‘Oké, gisteren toen ik rond reed in mijn auto zag ik jou met nog iemand op je rug heel snel door het bos rennen. Eerder had ik iets gelezen over vampiers en alle dingen had jij ook. Aantrekkend uiterlijk, stem en geur, witte en ijskoude huid, super snelheid, perfectheid en noem maar op.’ Ik keek hem even niet aan.
‘ben je bang?’ Was zijn eerste vraag.
‘Nee, ik ben niet bang. Iemand zoals jij… jij bent gewoon aardig, lief, knap – ik bloosde even – nee, ik ben gewoon niet bang.’ Zei ik en keek hem weer aan.
‘Kom eens mee.’ Zei hij. Hij trok me van de bank zo op zijn rug.
‘Ben je bang om heel snel te gaan?’ Vroeg hij.
‘Nee, hoezoooo…’ Jasper rende ineens heel snel de deur uit het bos in.