Diary 29-1-2010

29 januari 2010 23.54
Lief Dagboek,

Toen ik bij de ballet zaal aankwam was Monique woedend! En dat is nog zacht uitgedrukt. Ze wilde me eigenlijk direct uit de voorstelling zetten, maar dan hadden ze te weinig dansers en het is onmogelijk om op zo'n kort termijn nog vervanging te vinden. Toen ik haar vertelde dat ik om 2 uur al weg moest, werd ze nog bozer. Uiteindelijk hebben we een deal kunnen sluiten. Ik mocht om 2 uur weg, als ik morgen van 8 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds zou oefenen. Vandaag heb ik extra mijn best gedaan, maar ik hoorde de andere dansers over me roddelen. Dat ik onprofessioneel en onervaren ben. Alsof dat professioneel is, roddelen. Maar ik probeer me er niks van aan te trekken. Iedereen maakt wel eens een fout. Dat maakt ons menselijk. Tenminste... dat zegt mijn geschiedenisleraar altijd. Een meisje noemde me ook dik. Daar maak ik me wel druk om. Ik was net zo trots op het resultaat dat ik dacht te boeken, maar blijkbaar is het nog niet genoeg. Dat betekent dus dat ik nog minder moet eten en meer moet bewegen. Is te doen, toch? Om 2 uur ben ik snel naar huis gegaan en heb me klaar gemaakt. We hadden om half 3 bij de bioscoop afgesproken, alleen kwam ik 10 minuten te laat. Gelukkig begon de film pas om kwart voor 3, dus was het niet erg. Toch was ik erg boos op mezelf. Kan ik dan niet 1 keer op tijd komen?! Al vond Demian het niet zo erg, maar toch. Ik baalde ervan. De film was best grappig, al heb ik behoorlijk veel gemist door het zoenen. Niet dat ik dat erg vond hoor. Omdat ik na al dat dansen wel honger had, heb ik toch popcorn gegeten. Maar dit is echt de allerlaatste keer. Na de film zijn we naar het park gegaan. We hebben samen onder een boom bij het meertje gezeten en we hebben zelfs even de eendjes gevoerd. Het was echt zo gezellig. We hebben zelfs de zonsondergang gezien. Om 6 uur was het al helemaal donker. Plotseling begon hij me te zoenen en duwde me achterover. Het gras lag best lekker. Na een tijdje ging hij met zijn hand bij mijn shirt in. Toen schrok ik en sprong haast overeind. Volgens mij liep ik helemaal rood aan. Demian stelde me gerust en zoende me weer. Maar deze keer deed hij niks anders dan zoenen. Later zijn we nog een ijsje gaan eten en daarna heeft hij me thuis gebracht. Dimitri begon gelijk lastige vragen te stellen toen ik binnenkwam. Gelukkig waren papa en mama niet thuis en was hij de enige die ons samen heeft gezien. Ik heb hem laten beloven niks ze te zeggen. Dimitri kan soms echt zo vervelend zijn. Hij is gewoon veel te beschermend. Andrei daarentegen is heel anders. Soms vraag ik me af of die 2 echt familie van elkaar zijn. Nu moet ik maar eens gaan slapen, want ik heb morgen al mijn energie nodig.

Kusjes van een super-hoteldebotel-verliefde Sophie