Chapter 11

Na de pauze hadden we Spaans, het vak dat ik helaas moest doen. Gelukkig zat Jasper naast me, ik vond hem nu al leuk, maar er was iets en dat zat hem dwars ik wist het gewoon. Misschien was het dat ik zoveel op Alice leek en dat hij dan steeds aan haar moest denken. Spaans ging gelukkig snel voorbij en het laatste uur was Jasper er niet. De les ging nu wel traag voorbij, helaas. Toen eindelijk ging die rare bel en ik wou de klas uitlopen en zag Jasper staan.
‘Moet ik even met je mee fietsen? Dadelijk val je weer.’ Vroeg hij.
‘Als je wilt mag dat.’ Hij liep met me mee naar de fietsen.
‘Edward, ik ga even met Abby mee. Ze viel vanochtend bijna en dadelijk doet ze dat weer.’ Zei Jasper toen hij Edward even snel inhaalde. Ze waren even groot. Ik vond het wel een rare familie, maar ze hadden allemaal de zelfde kleur ogen, allemaal gouden ogen. Edward had het begrepen dus Jasper liep naar de fietsen toe en maakte die van zichzelf los. Ik maakte mijn extra slot los en mijn fietsslot. Jasper stond al op me te wachten.
‘Waar woon je ongeveer?’ Vroeg Jasper.
‘Daar gewoon rechtdoor en dan 3 kilometer fietsen en dan ben ik er.’ Hij knikte en zette zich af. Ik fietste achter hem aan. Het was nog steeds koud en glad buiten, maar Jasper had er blijkbaar geen problemen mee. Ik ging even iets sneller fietsen en kwam naast Jasper fietsen.
‘Jasper?’
‘Ja, Abby?’
‘Jij zegt dat je familie Edward, Bella, Emmett en Rosalie zijn. Maar jullie lijken niet echt op elkaar, alleen dan de witte huid en de topaas gouden ogen.’
‘Nou, dat zal ik even uitleggen. Misschien ken je dokter Carlisle Cullen. – Ik schudde mijn hoofd – Nou hij heeft een vrouw Esmé, zij hebben Edward, Emmett, Bella, Rosalie en mij geadopteerd en Alice ook maar die is er niet meer…’ hij stopte even.
‘Rosalie en Emmett hebben dan samen iets en Edward en Bella zijn ook over hun oren verliefd op elkaar, dus we zijn geadopteerd en dat verklaard het en dat we dan de zelfde kleur ogen hebben is gewoon heel toevallig.’ Hij keek recht vooruit.
‘Ik vind ze in ieder geval heel aardig.’ Zei ik.
‘Ja, ze zijn ook aardig.’ We fietsten de rest eigenlijk in stilte. Jasper was niet echt zo’n prater volgens mij. Het is dat ik dan wat zeg en hij er op reageert.
‘Hier is het.’ Zei ik en wees naar mijn huis waar mijn broer zijn fiets nog buiten stond met 2 onbekende auto’s.
‘Dank je dat je mee fietste.’ Ik draaide me om zodat ik hem aan kon kijken.
‘Zie ik je morgen weer?’ Vroeg ik.
‘We zitten bij bijna iedere les samen, dus ik denk het wel.’ Hij grinnikte.
‘Doei.’ Zei ik en ik keek hem na. Hij zwaaide even en verdween de bocht om. Ik zette mijn fiets naast die van Spencer neer en keek nog eens naar de 2 auto’s. ik deed de deur open en liep naar binnen. Ik gooide mijn tas in de gang neer.
‘Hallo, ik ben thuis!’ Riep ik.
‘Abby, ben jij dat?’ Vroeg mama vanuit de keuken.
‘Ja, van wie zijn die auto’s buiten?’ Vroeg ik en liep de keuken in waar mama aan het koken was. Het rook lekker. Spencer zat aan de keukentafel en maakte zijn huiswerk. Spencer keek op en glimlachte, mama deed precies het zelfde.
‘Je meent toch niet?’
‘Jawel.’ Zei Spencer en mama knikte.
‘Spencer zijn auto is nu dood en je hebt voor ons alle 2 een auto gekocht?’ Vroeg ik.
‘Jep!’ Zei mama.
‘Oh my Jedward! Dank je, mama!!!’ Riep ik en vloog haar om de hals.
‘Graag gedaan, daar heeft papa echter voor gezorgd.’ Zei ze en keek toen weer naar de pan.
‘Hoezo?’ Vroeg ik en ik keek van mama naar Spencer.
‘Papa had blijkbaar veel geld op zijn bankrekening staan en dat hebben wij natuurlijk geërfd van hem.’ Zei mama en maakte een zak sla open. Blijkbaar aten we aardappelen, sla en kip, lekker!
‘Hoe kan dat?’ Vroeg ik.
‘Je weet dat hij advocaat was en af en toe wel gokte. Met dat advocaat zijn heeft hij veel verdiend en met het gokken ook en dat hield hij stil. Maar jullie hebben nu allebei een auto en kunnen overal heen gaan.’ Ik pakte mijn huiswerk en ging tegen over Spencer zitten. Het was niet zoveel, gelukkig. Ik vind het helemaal niet erg om naar school toe te gaan, alleen het huiswerk vind ik zo ontzettend saai en stom.
‘Hoe gaat het met Jasper?’ vroeg Spencer op een plagerig toontje.
‘Wie is Jasper?’ vroeg mama meteen.
‘Een jonge. Ik was vanochtend bijna gevallen maar hij ving me op en hielp me de weg te vinden op school.’ Zei ik.
‘Oehh!’ Spencer maakte van zijn handen een hartje.
‘Spencer!’ Zei mama waarschuwend. Spencer grinnikte.
‘Is hij leuk?’ vroeg mama meteen en viel met de deur in huis.
‘Hij is aardig, een beetje stil, grappig en lief.’ Zei ik.
‘Oehh!’ Zeiden mama en Spencer nu tegelijkertijd.
‘Heey, Spencer. Volgens mij vind die Rosalie jou ook wel leuk hoor.’ Plaagde ik hem terug.
‘Als ik op moest noemen wie mij allemaal leuk vond was ik over 3 maanden nog niet klaar.’ Zei Spencer en legde zijn potlood neer.
‘Dan ben je zeker bezig met iemand te zoeken die je leuk vind.’ Zei ik terug. Spencer was even stil en zuchte toen.
‘Jij wint.’ Hij ging weer verder met zijn huiswerk en ik ook. Toen ik klaar was, was het eten ook klaar. Ik dekte snel de tafel en we gingen eten. Na het eten ruimde Spencer de tafel af en ik rende naar buiten om mijn auto te bewonderen. Er stonden er 2 en die van mama stond natuurlijk in d garage.
Hmm… zou de Fiat 500 van mij zijn of de Volvo C30. ik liep weer naar binnen toe.
‘Mama, welke auto is van mij? Ze zijn allebei awesome.’ Vroeg ik.
‘Welke denk je?’ Vroeg mama.
‘De Fiat?’ Vroeg ik.
‘Ja, daar had je het toch over en Spencer toch over die?’
‘Ow, ja.’ Ik rende weer naar buiten toe en keek of de sleutel in het slot paste. Hij paste en ik maakte hem open. Gelukkig was ik al 16 en had ik al mijn rijbewijs gehaald. Ik heb heel mijn leven voor dat papiertje gespaard en was bezig om voor een auto te sparen. Ik stapte in, startte de auto en reed weg om een stukje te rijden.