Alleen

“Dingdong” Met een zucht doe ik de deur open.
Misaki komt vrolijk naar binnen gestap.
“Hallo, Kleine vent” Met zijn handen woelt hij door mijn haren.
“Ik ben niet klein”eg ik boos.
Met een glimlach loopt hij mijn broers kamer in, Zo gaat het nou altijd, Hij belt aan en gaat direct naar mijn broers kamer.
Ik haat hem, boos loop ik mijn kamer in, met een plof beland ik op mijn bed.
Tewijl ik lig te mokken, val ik in slaap.
“Kai, Kai, word je wakker?, We gaan eten.” Met een schrik word ik wakker, meteen kijk ik recht in het gezicht van Misaki, “Waarom maakt hij mij wakker”
Meteen schijnt er een bloos over mijn gezicht.
De laaste tijd had ik dat vaker, Waarom heb ik dat toch steeds ?
Snel sta ik op en loop naar de eetkamer.
Met een rood hoofd ga ik aan de tafel zitten, Mijn gezicht word nog roder als ik zie dat Misaki tegenover mij gaat zitten.
Snel eet ik mijn bord leeg en loop snel mijn kamer in.
Ga op bed liggen en val weer in slaap.

Rustig rek ik mij uit, tot mijn hand zacht tegen iets aankomt. Snel kijk ik op en zie dat Misaki naast mijn bed staat.
“Wa... Wa... Waarom ben jij hier?” Stotter ik.
Verbaast kijkt hij mij aan, Meteen word zijn gezicht rood.
Snel draait hij zich om en loopt de kamer uit.
Ik stap mijn bed uit, glimlachend omdat Misaki best schattig was toen hij blooste.
Snel stap ik onder de douche.
Terwijl ik mij sta af te drogen, hoor ik mijn naam
Ik moet naar mijn moeder toe.
Snel sta ik de handdoek om mijn onderlichaam en loop naar de woonkamer, Daar staan mijn ouders en mijn broer.
Ik kijk om mij heen, nee, Misaki is er niet.
“Remi moet naar het ziekenhuis en wij gaan met hem mee, dus je ben een paar dagen alleen thuis” zegt mijn vader opeens, dan pakken ze hun spullen en lopen het huis uit.
Huilend legt mijn moeder wat geld op de tafel en loop vader achterna.
Ik loop naar het raam toe en die hou de rode Toyota Yaris Versa weg rijdt.
Woedend loop ik de badkamer in en kleed mij maar om.
Dit gebeurd nou elke keer, waarneer vader er is, zeggen moeder eb Remi niets tegen mij en negeren mij.
“en waarom moest Remi eigelijk naar het ziekenhuis? “ Ze vertellen mij ook niets.
Boos ga ik op de bank zitten.

Een vervelend geluid dondert door mijn oren.
Verbaast kijk ik om mij heen.
Ik lig op de bank met een deken om mij heen.
“Maar waar komt dat geluid toch vandaan ?”
Ik sla de dekens van mij af en loop naar het geluid toe.
Voor de badkamer blijf ik staan, Het geluid komt hier bandaan.
“Een inbreker” Zeg ik zacht.
“Nee, dat kan niet, die zingen niet bij iemand anders onder de douche”
Voorzichtig prober ik de deur.
Heel verbaasend is hij open.
Meteen stopt het zingen, Ik duw de deur open.
“ Wat doe jij hier” roep ik.
Verbaast kijk ik in het gezicht van Misaki, Langzaam dwaalt mijn ogen af nnar het lichaam van de jongen die voor mij staat.
Ik voel mijzelf rood aanlopen en ren snel de badkamer uit.
Ren mijn slaapkamer in, Kleed mij snel om en loop de woonkamer in.
Waar Misaki rustig een schoteltje rijst eet.
Meteen denk ik aan zijn blote bovenlichaam en voel mij alweer rood worden.
Ik zie dat Misaki de tafel gedekt heeft, dus ga ik uit beleefdheid daaraan zitten.
“Wat doe jij hier?” vraag ik terwijl ik een hap neem.
“eten” zegt hij met een glimlach.
“Hoe kom je hier binnen?”
“Met de voordeursleutel, die ik van Remi heb gehad. Hij zei dat ik het huis een week kon lenen, omdat jullie met hem naar het ziekenhuis gingen¨
“Kan je niet naar je eigen huis¨ vraag ik een beetje boos.
“Ik wil niet naar huis” Zegt Misaki met ogen die konden doden.
“Als jij niet gaat, dan ga ik wel!” roep ik woedend naar Misaki, Waarbij ik opsta en de deur uitloop, Misaki met een verbaast gezicht achtergelaten.

Ik loop richting een speeltuin en ga rustig op de schommel zitten.
Rustig zitten nadenken, over wat ik nu moet doen.
Al de mensen die ik ken zijn weg, Dus ik heb nergens een huis waar ik kan schuilen.
“Meneer, Meneer” Met een schok word ik uit mijn gedachten gehaal, een jongentje van een jaar of zeven staat voor mijn neus.
“Kunt u voor dit zorgen” Meteen krijg ik een doosje in mijn handen geduwt en rent hij weg.
Voorzichtig maak ik het doosje open, een klein donsig volgeltje zit mij aan de gapen.
Rustig die ik het doosje weer dicht.
“Fijn, Nu ben ik juisloos en heb ik een huisdier, Kan het nog erger?” Denk ik diep.
Ik schrik op als het donker begint te worden “Hoelang heb ik hier gezetten?”
Meteen kijk ik op mijn horloge, Zeven over half zes “Zo laat al”
“Poef” Ik kijk naar mijn hand, een druppel is daar gevallen, steeds meer druppels vallen daar.
Verschrikt kijk ik rond, daar een klein speelhuisje, snel sta ik op, pak het doosje en loop naat het huisje.
Steeds meer druppels vallen daar tot het steeds erger en erger word. Ik werp mijn blik naast mij en zie dat her doosje nat word. Snel doe ik het doosje open en pak het vogeltje eruit en druk het tegen mij aan.
Langzaam worden mijn ogen zwaarder.
Waarneer ze weer open gaan, is de regen gestopt.
“Piep, Piep, leef je nog” Zeg ik sacht tegen het volgeltje.
Het beesje geeft geen kik. “Nee, Piep, niet dood gaan” Schreeuw ik, terwijl er grote tranen over mijn wangen glijden.
Mijn enige vriend heeft mijn verlaten, Huilend druk ik het beest tegen mij aan.

“Hier” en ik krijg een zakdoek onder mijn neus geduwt. Snel snuit ik mijn neus ermee.
Rustig kijk ik op. “Haat jij mij echt zo veel?” word er bot gesteld.
Misaki staat mij aan te kijken.
Snel stop ik piep in zijn doos en loop weg. Met een ruk word er aan mijn arm getrokken.
“Het is maar voor een week en zo vaak zie je mij niet, als ik thuis ben zal ik wel op een kamer zitten, zodat jij mij niet ziet” Schreeuwt Misaki boos.
“Ik niet boos zijn” zeg ik, terwjil mijn ogen dicht vallen.

Pijn is heteerste wat ik voel als ik wakker wordt.
“Waar ben ik” vraag ik, terwijl ik rondkijk, Hier ben ik nog nooit geweest.
Snel probeer ik op te staan, Maar steken in mijn hoofd maken mij duizelig, dat ik maar weer ga liggen.
“ Welkom op mijn kamer” hoor ik een stem zeggen.
Snel draai ik om, te snel, ik zie allemaal zwarte vlekken opkomen.
Hij komt voor mij zitten “alles goed?” klinkt de stem bezorgt.
Langzaam maar dan ook langzaam kijk ik op, Misaki zit daar, “Waarom altijd hij?”
“Piep, PIEP, waar ben je” begn ik te schreeuwen
“jij hebt hem vermoord” schreeuw ik harder naar hem.
“Ik haat je!””schreeuw ik met mijn vuisten probeer ik hem te slaan.
“ik haat je, ik haat je” deze zin blijf ik herhalen, terwijl de tranen over mijn wangen rollen ”ik haat je”.
Langzaam kruip ik naar hem toe, terwijl ik hem blijf slaan.
Mijn handen worden vastgepakt. “Kai, word rustig”, “laat los” schreeuw ik terug “laat los, ik haat je echt voor altijd”. Dan omhelst hij mij “Huil maar rustig uit, Kai” nadat hij dat zegt heb ik het niet meer. Alles komt eruit, het verdriet dat mijn ouders znder mij weggaan, Pieps dood en mijn haat voor Misaki.
Langzaam val ik in zijn armen in slaap.

Heel rustig word ik wakker, hmmmm, “Heb lekker geslapen”denk ik.
Langzaam draai ik om en kijk mereen in het gezicht van Misaki, Langzaam dringt er tot mij door wat er gisteren is gebeurd. Ik heb gehuild in de buurt van iemand en dan nog wel Misaki.
“MISAKI TAKEDA!!, Waarom ben je je bed nog niet uit?”
Een boze man komt de kamer binnen lopen.
“waar blijft mijn bier?,Je hoort het op tafel te zetten”
“Maar pa...”zegt Misaki, die nu wakker is geworden.
PETS!
Meteen krijgt Misaki een klap in zijn gezicht. “Spreek je vader niet tegen!”
“Je bent mijn vader niet!”zegt Misaki, nu een beetje boos.
Nu word de man nog bozer en gooi Misaki het bed uit tegen de muur aan.
“Druf dat nog eens te zeggen” zegt de man, die nu tegen Misaki schopt.
“1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10” zegt hij.
“11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20” dan loop de man lachend weg “Hahahahahaha”.
“Snap je nou, waarom ik daar wil slapen” zegt Misaki, die onder het bloed zit.
“Kom Misaki, we gaan naar huis”zeg ik terwijl ik hem op het bed helpt.
“waar staan je spullen”vraag ik , terwijl ik een paar tassen pak.
“pak maar gewoon een paar kleren, uit die kast daar”zegt hij, Hij wijst met moeite naar een witte met rode vlekken kast.
Snel pak ik een paar truien, broeken en sokken.
Bij de lade met ondergoed, blijf ik steken.
Snel pak ik er een paar,stop alle spullen in de tas en loop naar Misaki toe.
Ik leg zijn hand op mijn schouder heen en leid hem naar buiten, op weg naar mijn huis.

Eenmaal binnen leg ik hem op mijn bed neer en loop naar de keuken, pak de verbandskoffer en een doekje en loop terug naar mijn kamer.
Voorzichtig leg ik het doekje op zijn gezicht.
“waarom zei je niets over dat?” vraag ik voorzichtig.
“ik wou jou niet met mijn problemen opzadelen”
“kan ik nog iets doen”vraag ik, nadat ik zijn gezicht een beetje opgelapt heb.
“Kus mij” zegt hij.
“maar... maar...” zeg ik terwijl hij steeds dichterbij komt.
Snel probeer ik weg te komen, maar hij pakt mijn arm en trek mij bij hem op het bed.
Hij gaat boven op mij zitten, pakt mijn hoofd vast zodat ik niet meer kan ontsnappen en druk zijn lippen tegen de mijne, “stop” probeer ik te roepen, maar ik voel zijn tong al in mijn mond glijden.
Rustig sluit ik mijn ogen. Een hand glijd onder mijn shirt.
“dit is fout” denk ik maar ik kan mij niet bewegen, Im in his spell
Al snel is mijn shirt uit, hij gaat met zijn hand naar mijn lul en met zijn tong draait hij rondjes tond mijn tepel.
“Hmmm, hier kan ik best aan wennen”denk ik
Nu gaat heel mij broek uit. Met zijn hand gaat hij nu naar mijn kont en stopt er een vinger in.
“IEK, stop, dat voelt raar”zegt ik
Misaki lacht en gaat rustig door met zijn andere hand gaat hij a mijn lul en kus mij.
“mmm” zeg ik, verbaast over mijn reacties op dit spel. Steeds meer vinger kom er in mijn kont, opeens doet hij zijn broek los.
“sorry, ik hou het niet meer” zegt hij en duwt zijn penis in mij.
“aaaaah” schreeuw ik.
“HIJ IS VAN MIJ” denk ik blij

“au mijn kont”denk ik, meteen herinder ik wat er is gebeurt.
“kaitje, hier is je soep” Misaki komt de kamer binnen.
Meteen wordt mijn hoofd vuurrood.
“ik... ik... ik denk dat ik je leuk vind” stamelt ik.
“Je denk het?, ik weer het zeker”zegt hij met een knipoog.
“ik hou van jou”zegt hij terwijl hij mij zoen.
“Ik heb altijd al van je gehouden, vanaf het moment dat ik je zag”