De laatste dag van de vakantie

Ik word langzaam wakker in mijn eigen kamer en loop langzaam naar mijn raam.
Ik zucht. Waarom kan ik geen gewoon leven leiden? Met die gedachte kleed ik me om en loop naar de keuken.
Bijna alle professors zijn er niet, dus kan ik eten wanneer ik wil.
Vrienden heb ik niet, want die zijn nu thuis... Thuis, hoe zou het zijn om echt thuis te zijn?
Gelukkig is het de laatste dag van de vakantie, want op nog meer tijd met al die oude sokken zit niemand op te wachten.
Als ik heb gegeten loop ik naar buiten om Scheurbek te verzorgen. Ik doe dat omdat dat een van mijn taken is op Zweinstein en ik dat heel graag doe.
Ik begroet Hagrid even en buig voor Scheurbek zodat ik haar kan kammen.
Als ik klaar ben leg ik alles weg en ga ik met haar rond het kasteel vliegen. Het kasteel is wel heel mooi en zo, maar niet als je er al jaren zit.
Als ik een paar rondjes om het kasteel heb gevlogen, ga ik weer landen en wat thee drinken bij Hagrid zoals ik altijd doe.
Hagrid heeft het altijd over dat hij een draak wil, maar dat lijkt me niet verstandig in een klein houten huisje en het is illegaal.
Maar nu ging het daar niet over. Hij begon nu een beetje voorzichtig over mijn teken.
Hij vraagt of ik weet hoe ik het heb gekregen en of ik er ook nog pijn door krijg.
Maar zoals altijd zeg ik nee, want hij heeft het er minder over dan over draken, maar vaak genoeg.
Als ik mijn thee op heb loop ik langzaam richting de uilenvleugel.
Daar is altijd mijn uil Angel, maar ik verstuur niet vaak brieven, laat staan dat ik ze ooit krijg.
Ik aai Angel afwezig en staar naar de verte. Mijn leven is een sleur en daar moet ik eens uit, besluit ik bij mezelf, maar ik kan moeilijk weggaan, zeker nu een dag voor het schooljaar weer begint.
Na dit jaar moet alles anders worden.
Maar hoe? Niemand gaat me zomaar van Zweinstein meenemen.
Eerst het volgende jaar blijven en daarna pas weggaan.
Ik moet er niet aan denken om weer van die kleintjes te begeleiden die vele vragen stellen waarom ik niet meeloop met de rest en waarom ik zo de baas speel. Het eerste jaar dat ik ze hielp, deed ik het in het tweede jaar een beetje, maar nu heb ik er echt geen zin in.
Maar nu is het al best wel laat, dus ga ik nu toch maar even naar binnen om eerst wat te eten en daarna te gaan slapen.