89. That is my text!

Olette rende naar buiten toe, ze moest maar Bob toe! Ze veegde snel de traan weg die over haar wang liep en ging langzaam lopen. Ze moest even denken. Waarom was ze nou zo bang? Waarom liep ze weg bij haar vrienden? Ze zuchtte, Bob zou haar wel afleiden. Ze liep richting het bos toen ze iemand in de sneeuw zag zitten. Ze liep stil naar degene toe en ze zag dat het Harry was. Ze probeerde zich even te kalmeren voor ze naar hem toeliep. 'Kan ik naast je komen zitten?' Harry knikte maar bleef voor zich uitkijken. Olette ging naast hem zitten en keek met hem mee. 'Is er iets mis?' Vroeg ze langzaam. 'Niet echt.' Ze grinnikte. 'Er is dus wel iets mis. Wil je erover praten? Ik wil graag helpen. Ik beloof je dat ik het aan niemand vertel.' Harry gaf een zucht. 'Het is niets.' Olette dacht na. 'Als jij mij vertelt wat jou dwars zit vertel ik jou wat mij dwars zit. Eerlijk lijkt me.' Hij knikte langzaam maar bleef naar het bos kijken. 'Jij eerst!' Zei Olette meteen. Harry zuchtte lachend. 'Perkamentus negeert me.' Olette keek hem verward aan. 'Wat bedoel je daarmee?' 'Zoals ik het zeg. Hij ontloopt me. Elke keer dat ik contact met hem zoek loopt hij weg. Heb ik iets verkeerds gedaan Olette?!' Ze legde een hand op zijn schouder. 'Rustig blijven Harry, niet boos worden.' Hij knikte langzaam. 'Perkamentus is een goed man, hij heeft altijd zijn redenen om dingen te doen. Ik ben hem nog steeds dankbaar voor wat hij voor me heeft gedaan, en wat hij voor jou heeft gedaan.' 'Wat bedoel je?' Ze grinnikte. 'Jullie zijn heel close, of niet? Anders maakte je je niet zo druk hierover. Ik zweer je dat alles goed komt, je moet alles de tijd geven.' Hij knikte langzaam. 'Maar, de laatste keer dat ik hem zag...' Ze gaf een een por in zijn zij. 'Maak je geen zorgen Harry, alles heeft zijn reden. Wat er ook mis is, hoe slecht je je ook voelt, het zal altijd goed komen.' Hij knikte en keek haar voor de eerste keer aan. Hij viel haast achterover toen hij haar zag, wat was er met haar gezicht gebeurd?! Ze lachte flauwtjes. 'Je staart.' Harry knikte langzaam. 'Wat is er met jou gezicht? Ben je aangevallen door een beer of zo?' Ze schudde haar hoofd. 'Mocht ik willen, ik heb sinds kort ontdekt dat borden op een plank boven mij en mezelf niet goed samen gaan.' Harry knikte. 'Maar waar zit jij mee?' Olette grinnikte. 'Ik begin gek te worden. Ik hoor gegil maar niemand anders hoort het. Ik hoor het niet altijd, en ik begon het te horen niet lang geleden.' Hij knikte. 'Hoor je het nu?' 'Nope.' Hij maakte een nadenkend geluid. 'Misschien verbeeld je het je, of is er iets mis met je oren.' 'Dus ik ben gek?!' Riep ze. Hij schudde lachend zijn hoofd. 'Nee, maar misschien moet je naar madame Pleister gaan.' Meteen schudde ze heftig haar hoofd. 'Nee, echt niet, nooit, in je dromen!' Hij keek haar verbaasd aan. 'Hoezo niet?' Ze hield haar schouders op. 'Kun je een geheim bewaren?' Hij knikte. 'Ik ben denk ik bang.' 'Voor madame Pleister?' Ze schudde lachend haar hoofd. 'Nee, maar ik ben gewoon bang. Ik heb geen reden om bang te zijn. Teminste, niet meer.' Ze bleef even stil, toen het tot haar doordrong wat ze had gezegd kon ze zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Waarom moest ze zich verspreken bij nou net degene bij wie het het beste was omdat niet te doen?! 'Waar ben je dan bang voor?' Olette dacht snel na. 'Voor wat er voor de vakantie is gebeurd!' Riep ze snel. Harry knikte begrijpelijk. 'Wil je er over praten?' Ze keek hem nep beledigd aan. 'Dat is mijn tekst!' Hij schoot in de lach. 'Ik kan nog steeds niet geloven dat je in Zwadderich zit en dat je bevriend bent met Malfidus.' Ze hield haar schouders op. 'Ach, het is niet alsof alles logies is. Logica is er wel maar soms moet je logica laten vallen om het te begrijpen.' Ze stond op. 'Sorry dat ik weg ga, maar ik heb een afspraak. Zeg je alsjeblieft niet dat ik in het bos ben?' Hij knikte langzaam. 'Maar de vorige keer dat je daar heen ging...' Ze grijnsde. 'Maak je geen zorgen, ik heb alles bij wat ik nodig heb. En ik ga toch niet diep het bos in.' Hij knikte wantrouwend. 'Zie je wel weer in de les.' Zei ze vrolijk. Ze huppelde haast richting het verboden bos terwijl Harry haar verbaasd nakeek. 'Volgens mij is er echt een draadje los.' Mompelde hij. 'Ach, alsof er bij de rest van de wereld niets los zit.'

Omdat ik dit weekend 2 horrorfilms (Black sheep en paranormal activity 2) heb zitten kijken met vriendinnen dacht ik eraan om een vraag te stellen. Mijn vraag is, wat is je favoriete (horror)film?Kudo? Reactie? (Als je de vraag toch niet zou willen beantwoorden.)