015

'Ik, eh, nee' stotter ik.
'Dus wel!' Ze kijkt me boos aan. 'Remco had me al gewaarschuwd!' Remco dus! Remco zit hier achter.
'Dus je geloofd niet je vriendin, maar wel die nieuwe gast waar je perongeluk op verliefd bent geworden?' Ze kijkt me boos aan.
'Ik ben niet verliefd op hem!' Ze kijkt me boos aan maar haar blik zegt wel genoeg. Gelukkig dat ze dan nog niet het hele verhaal weet. Dat ik hem heb vermoord. En hoe weet Remco in godsnaam dat Tom hier achter zit? En hoe weet hij van dat Voldemort gedoe? Die Remco heeft iets te verbergen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik al te laat ben.
'Oh shit' Ik ben Tom helemaal vergeten. Hij zal nu wel boos zijn. Ik loop de deur uit naar de Badkamer. 'Tom!' roep ik. 'Sorry dat ik zo laat ben' Uitgeput kom ik aan bij de badkamer.
'Wat was er?'
'Lily weet dat jij ze hebt vermoord' zeg ik hijgend. 'Door die nieuweling. Die Remco. Ken je hem?' Hij kijkt me geïrriteerd aan.
'Hem?! Natuurlijk ken ik hem niet. Ik ga niet om met zo'n sukkels' Zou hij nog altijd jaloers zijn op hem? 'Maar kom' Het lijkt hem allemaal niets te schelen. 'We gaan eerst zwemmen'
'Dus je wilt gaan zwemmen, terwijl morgen de hele school weet dat je drie mensen hebt vermoord?' Hij kijkt me grijnzend aan en ik weet al wat hij denkt. 'Ik bedoel twee' zeg ik geïrriteerd.
'Jep, dat is het plan' zegt hij terwijl hij me naar binnen trekt. 'Trouwens, ze hebben geen bewijs.' Daar heeft hij wel gelijk in. Maar toch ben ik bang. Wat als ze er wél achterkomen. Dan worden we beiden geschorst. Of erger, naar Azkaban gestuurd. Dat is wel het laatste wat ik wil doen. 'We gaan niet naar Azkaban' zegt hij alsof hij mijn gedachten heeft gelezen.
'Maar...' Ik zoek naar de juiste woorden. 'Hoe weet jij dat nou zo zeker?'
'Omdat ik op een dag de machtigste tovenaar word en dat gaat niet gebeuren als ik in Azkaban zit.' Hij trekt zijn T-shirt en broek uit en gaat aan de rand van het water zitten. Ik ga ook naast hem zitten in mijn bikini.
'Zoé, ik wil je wat vertellen' Hij kijkt me aan terwijl hij zijn hand op de mijne legt. 'Jij bent de enigste persoon in mijn leven waar ik echt wat om geef.' Ik kijk recht in zijn ogen en ik zie in zijn blik pijn, maar ik weet zeker dat hij het echt meent. 'Ik hou van je, Zoé'
'Ik ook van jou, Tom' Hij buigt voorover en drukt zijn lippen op de mijne. na een tijdje stoppen we.
'Wil je mijn vriendin zijn?' vraagt hij dan.
'Ja natuurlijk!' Ik kan het echt niet geloven. Tom vraagt het aan! Met mij! Hij drukt een kus op mijn wang en staat terug recht.
'Ik denk dat we maar beter kunnen gaan' zegt hij. Ik sta ook terug recht en trek mijn kleren terug aan. We lopen hand in hand door de gang als we allebei terug zijn aangekleed.