Zwarte kat

Plots springt de kat van mijn schoot en rent weer het donkere straatje in."Hé ,wacht. Waar ga je heen ?"roep ik en ren de kat achterna.
"Wacht nou."roep ik en sla de hoek om. Het begint steeds donkerder te worden."Kom nou terug."schreeuw ik en loop door een smal straatje en door de hoge huizen lijkt hij nog smaller. Uiteindelijk kom ik in een wat breder straatje ,maar er is geen teken te zien van het katje. Ik wrijf me handen tegen elkaar om ze warm te maken en dan knip ik snel in mijn vingers. Een klein vonkje ontstaat er en daarna een vlammetje. Ik hou mijn hand open en het kleine vlammetje danst in mijn handpalm. Er steekt plots een koude wind op en het vlammetje dooft. Boos knip ik in mijn vingers en er onstaat weer een vlammetje. Dit keer hou ik mijn hand voor het vlammetje. Plots uit het niets steekt er weer een wind vlaag op en de lokken haar die uit de klip zijn gevallen vliegen naar achter. Hard worstelend tegen de wind loop ik verder door het straatje. De eerste sterren stonden al aan de hemel toen ik de kat vondt."Hebbes."zeg ik en pak de zwarte kat vast. Hij begint wild te bewegen en probeert los te raken. Iets zwarts duikt plots voor me op en verschrikt laat ik de kat los. Het zwarte ding vliegt verder en wanneer ik achterom kijk zie ik dat het maar een vleermuis is. Wild begin ik om me heen te kijken. Waar is die kat gebleven ?Waar ben ik eigenlijk ?denk ik en kijk rond. Voor me ligt een weiland met een reusachtig huis en achter me is een meterslange muur te zien. Ben ik door de stadsmuus gelopen ?vraag ik me af ,maar plots valt mijn blik op iets zwarts dat de tuinpad naar het huis op aan het rennen is. Ik hou mijn hand met het vlammetje omhoog om het wat beter te zien ,maar het heeft geen zin het is al veel te verweg. Boos loop ik naar het hek dat het weiland omringt. Er zit een merkwaardig motief in het zwarte ijzeren hekwerk en is ongeveer twee meter. Voorzichtig duw ik de poort op een kiertje en glip tussen de kleine opening die is ontstaan. Rustig loop ik over het tuinpad en kijk bewonderrend om me heen. Het is zo donker dat het gras zwart lijkt net zoals de bomen en de struiken in de verte. Als het misschien wat lichter was geweest had ik wat meer kunnen zien. Er steekt weer plots een wind op en dit keer gaat het vlammetje in mijn handplam wel uit. Angstig knip ik in mijn vingers ,maar voordat ik ook maar het vlammetje met mijn hand kan beschermen wordt hij alweer uit geblazen. Ik geef het maar op en schuifel voorzichtig stapje voor stapje naar het huis. Eenmaal daar aangekomen ,sta ik voor een grote houten deur met een bronse deurklopper in de vorm van een leeuw. Ik pak de deurklopper vast en haal hem een stukje van de deur af. Ik voel iets plakkerigs en er druppelt iets op de grond. Verschrikt laat ik de deurklopper los en er werklinkt een zachte klop. Ik kijk angstig naar mijn hand ,maar het is te donker om te zien. Ik zie alleen dat er iets donkers op mijn hand zit. Plots komt de maan te voorschijn achter de wolken en beschijnt mij. Ik hou mijn hand in het maanlicht en kijk verschrikt naar mijn hand. Angstig deins ik achteruit. Mijn hele hand is rood en druppels rood vallen op de grond. Plots hoor iets achter me kraken en ik kijk om. De deur opent zich langzaam en een donkere hal wordt zichtbaar. Ik zet voorzichtig en stap over de drempel en kijk naar de deur. De gehele deurklopper zit onder bloed. Snel went ik mijn blik af en kijk naar de donkere hal. Weer zet ik een stap en kijk naar een grote spiegel links van me. Mijn spiegelbeeld kijkt me angstig aan ,maar plots verdwijnt mijn spiegelbeeld in de duisternis. Ik slik en kijk naar een klein kaptafeltje die naast de spiegel staat. Hij is helemaal gemaakt van hout en er liggen verschillende potjes gevuld met mak-up op. Plots valt me een rode tekst onder de potjes op en ik schuif de potjes opzij. Ik knip in mijn vingers en een blauw vlammetje onstaat in mijn handpalm. Ik beweeg mijn hand naar de rode tekst en plots achter me hoor ik geschuifel. Ik draai me meteen om ,maar er is niks te zien. Alleen een grote trap bekleed met rood tapijt. Ik loop naar de trap toe en kijk naar boven. Ik stap op de eerste trede en hij begint hard te kraken. Snel trek ik mijn voet terug en kijk om me heen of iemand het gehoort heeft. Misschien kan ik maar beter naar huis gaan. Denk ik en wil me al omdraaien ,maar plots zie ik iets boven bewegen. Nieuwsgierig kijk ik naar boven en loop voorzichtig de trap op. De trap kraakt en had een houten armleuning. Ik leg mijn hand op de armleuning ,maar ook deze is plakkerig en ik hoef niet te kijken om te weten wat het is. "Mia !Waar ben je ?"hoor ik plots Raito roepen. Ik draai me om en kijk door de deuropening. Raito loopt schreeuwend langs het grote hek."Raito ?"roep ik en ga weer van de trap af. Raito lijkt het gehoord te hebben en kijkt naar het grote huis."Mia !"schreeuwt Raito en rent zonder enige moeite het tuinpad op. Ik ren weer naar de deur ,maar plots klapt de deur dicht."Mia !"roept Raito paniekerig en bonkt op de deur.
"Raito."
"Oh ,gadver."
"Wat is er Raito ?"vraag ik angstig.
"Er is hier echt overal bloed."zegt hij en hij zet een paar stappen achteruit.
"Echt overal. De deurklopper ,op de grond..."
"Op mijn hand."mompel ik erachteraan.
"Wat ?Mia ben je oké ?"
"Ja."zeg ik en knik. Plots verschijnt er een tekst op de spiegel. Ik kijk naar de tekst en begin te lezen.

"Mia ,wat is er aan de hand ?"vraagt Raito paniekerig en klinkt banger dan ik ben.
"Niks ,hoor. Het is hier alleen een beetje donker. Ik ga opzoek naar een andere uitgang."zeg ik en kijk de donkere gang in. Plots zie ik de zwarte kat op de kaptafel zitten. Hij kijkt ergens naar en ik volg zijn blik. De spiegel. De tekst die erop geschreven was is uitgelopen en er wordt een andere tekst zichtbaar.

Staat erop de spiegel en ik kijk angstig naar de kat op de kaptafel ,maar hij is verdwenen. Ik loop naar de kaptafel in de hoop misschien een spoor te vinden en ik zie de rode tekst op de kaptafel die ik eerder heb gezien.

Om twaalf uur. Heeft je laatste uurtje geslagen.

Staat er sierlijk geschreven en ik hoor een klok tien keer slaan.