Chapter 3 -- You ruin everything!

Melody's pov

"Stitch.. wat heb ik je nou gezegd.." Ik zuchtte en liep met de poot van het hondachtige ding in mijn hand. Hij keek me met een scheve kop aan. Ik liep gauw door de winkel straten en hoopte dat er niemand op mijn voeten zou trappen. Iedereen keek me zoals gewoonlijk vreemd aan. Ineens trok Stitch zich uit mijn greep en rendde naar een watermeloenen kraam. "Nee! Niet doen! Foei!" Het was al te laat. Het beest was op meloenen geklommen en zijn klauwen erin gezit om ze vervolgens op te eten. "Weg jij! Stom schrootbeest!" Riep de verkoper boos en sloeg hem met een bezem. "Nee Stitch! Hou alsjeblieft op!" Stitch gromde en sloeg de bezem uit de mans hand en gooide de meloenen de markt rond. Iedereen krijste en alles was een puinhoop. "Nee Stitch! Niet doen! Ik wil niet! Nee stop." Ik greep het beest aan zijn achterpoten vast en probeerde hem van de meloenen af te trekken. "Stom beest! NU!!!!" Hij bromde tegen mij en gaf een valse blik. Ik zocht gauw een flesje uit mijn buidel. "Hier drink!" Ik gaf hem een flesje koffie dat waarbij hij eerst een slok dronk en daarna per ongeluk uit zijn mond op mijn hoofd viel. Mijn hele haar zat onder de koffie. Ik zakte in en begon te huilen. Stitch ging naast me zitten, negeerde me en hield zich bezig met zijn koffie. "Waarom.. Waarom moet je me dit toch aandoen." Ik beet op mijn lip en keek om me heen. De hele markt was leeg en verwoest, en dit alles was veroorzaakt door mijn beest! Ik schoot in nog meer tranen uit.

"Wat is er? Scrump heeft ook zovaak haar dag niet. Maar geef niet op." Ik keek op. Het meisje van daarnet stond voor me met een medelevend gezicht. Ze had nu alleen een tasje met eten erin in haar hand. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht en stond op. "Sorrie ik moet gaan. Stitch. Het is tijd." Hij liep naar me toe en toen ik bijna wou weglopen vroeg het meisje "Wat is je naam?" Ik keek op en keek metteen weer naar de grond. "Melody.." Ze glimlachtte wat ik nog net kon zien vannuit de hoek waar ik naartoe keek. "Mooi. Mijn naam is Lilo." Ik draaide me om naar haar en ging op mijn knieen zitten. "Ik denk niet dat dit zin heeft. Elke keer als ik iemand aardig vind gaat diegene weg uit mijn leven dus ik denk dat je die naam maar beter kan vergeten." Ik stond op en rendde snel weg. Stitch hupste achter me aan. "Dag, dag." Hoorde ik haar nog zeggen. Meer tranen. Ik mag niet om iemand gaan geven dat zorgt alleen voor verdriet en dat is niet echt hetgene wat ik nu nodig heb.


Lilo's pov

"Elke keer maar weer." Ik traptte op de grond en hield Scrump dicht tegen me aan. Ik liep rustig richting zee. "Altijd maar." Ik liep de steegjes door en veegde het haar uit mijn gezicht. Ik snoof de zoute zeegeur op bleef even staan. Ik sloot mijn ogen en spreidde mijn armen.

Ik ging in het zand zitten en bekeek de golven. Hoe zou het zijn om een echte vriend te hebben? Om niet elke dag alleen te zijn. Om niet elke dag alleen naar de golven te staren. Om lol te hebben. Ik zuchtte en viel langzaam in slaap.