Part 19

~Melody Hope Turner

Ik beet hard op mijn onderlip om niet in snikken uit te barsten.
"Oow, sorry!" zei Liam snel tegen zijn. "I thought nobody was in here." Meteen sloot hij de deur dicht.
Ik voelde de blikken van Chelsea en Alice op me branden, maar was vastbesloten niks te laten merken aan Liam of de rest. Vooral niet aan Zayn.
"Euh, the rest of the house?" vroeg ik zachtjes en een beetje schor. Liam knikte alsof er niks gebeurd was en liet ons de overige kamer, die van Harry zien.
"Outside there is a pool too", vertelde hij terwijl hij ons voorging naar beneden.
We volgden hem de trap af en ik probeerde mijn aandacht zoveel mogelijk te houden bij wat Liam vertelde in plaats van aan Zayn te denken.
Beneden werden we ontvangen door Harry, Louis en Niall die ons elk een knuffel gaven, waarna we in de zetels gingen zitten en Niall wat te drinken voor ons haalde. Louis droeg ondertussen onze spullen naar boven en Liam vertelde Harry wat Zayn aan het doen was.
Opnieuw voelde ik de tranen opkomen en proberen de sluis te doorbreken die mijn ogen gevormd hadden. Met veel moeite kon ik ze bedwingen een aanval te plegen op die sluis, hem zo te verwoesten en hun weg te vormen over mijn gezicht.
Ik zag dat Harry me een bezorgde blik toewierp en keek naar de grond.
Chelsea had het ook gezien. "Harry can help Melody with her stuff?" stelde ze aan Liam voor terwijl ze op zijn schoot kroop en snel even veelbetekenend naar Alice keek. Die knikte. "I ask Louis to help me", voegde ze eraan toe.
"Okay", antwoorde Liam en Harry trok me mee naar boven, de logeerkamer in die mij toebehoorde om 'te helpen mijn spullen uit te pakken.'
Hij deed de deur zacht dicht en keek me bezorgd aan. "Are you okay?"
Ik beet weer op mijn lip en knikte licht. Harry zuchtte ongelovig. "It's okay to cry."
Meer moest hij niet zeggen of de sluis begaf het en de tranen verlieten in een stortvloed hun opbergplaats.
Harry knuffelde me troostend en ik huilde uit op zijn schouder.
Hij aaide mijn rug. "It will be okay."