Chapter #21.

# Taylor

Om 9 uur precies stond ik aan de zuidkant van het meer. Ik keek naar het kleedje dat ik aanhad en schudde glimlachend mijn hoofd.
Ashley vond het geweldig om me als barbiepop te gebruiken. Zodra ik haar vroeg wat zij ervan dacht, vormde zich een glimlach om haar gezicht. Ze sleurde me mee naar mijn kamer en, zonder zich af te vragen waarom Kevin me had gevraagd naar het meer te gaan, begon ze meteen de hele inhoud van mijn kast op mijn bed te gooien.
Ik keek op toen ik een takje achter me hoorde kraken en draaide me om.
’Dus wat ben je van plan?’ Ik kneep mijn ogen wantrouwig samen en negeerde de lach die uit Kevin’s mond kwam.
’Ik dacht,’ hij zette een mand op de grond, ’aangezien jij niet origineel genoeg bent en je fantasie verre van toereikend is…’ Hij ging op de grond zitten en klopte op het gras naast zich. ’Iemand moet dat arme kind toch helpen? En natuurlijk ben ik weer zo’n goed mens.’
Ik rolde met mijn ogen en ging tegenover hem zitten. ’En wat ben je nu precies van plan?’ Nieuwsgierig keek ik naar de mand die hij nu naar zich toe had getrokken.
’Het kan misschien gevaarlijk worden.’ Hij trok even een gezicht dat moest lijken op zo’n spion uit een film.
’Gosh, ik word al helemaal bang.’
‘Goed.’ Hij knipoogde en trok de bovenkant van de mand af en gooide hem in het gras.
’Ik heb- Niet gluren!’
Ik stak verontschuldigend mijn handen in de lucht.
’Chocomelk!’ Hij stak een brik chocomelk omhoog en zette het tussen ons in. ’En cornflakes!’
‘Jij bent absoluut gestoord weet je dat?’
‘Mhh dat is waarschijnlijk de reden waarom ik hier nu zit ja. Welke reden zou er anders zijn om hier met jou te zitten.’ Hij schudde zijn hoofd en haalde nog twee kommen en twee lepels uit de mand. ’Denk je dat je het aankan?’
‘Ik zal er heus niet dood van gaan hoor.’
‘Waar.’
Hij schudde de cornflakes uit de doos in de kommen en goot er dan een enorme hoeveelheid chocomelk over. Met een geheimzinnige glimlach overhandigde hij me zowel een kom als een lepel. ’Moet ik eerst gaan om te kijken of ik het overleef?’ vroeg hij met een grijns.
’Als je het overleeft zorg ik wel dat je op een andere manier aan je einde komt.’ Ik stak mijn tong naar hem uit en propte een lepel cornflakes in mijn mond.
’En?’
‘Mhh niet al te goor.’ Ik probeerde het nog eens. ’Zelfs lekker.’
‘Zie je? Je moet wat avontuurlijker zijn.’
‘Want buiten cornflakes met chocomelk eten is toch zo avontuurlijk,’ antwoordde ik sarcastisch.
’Wel als ik de ingrediënten uit de keuken heb gestolen en we na 9 uur niet meer buiten mogen komen,’ antwoordde Kevin.
’Misschien moet ik niet meer met je omgaan. Je hebt een slechte invloed.’
‘Want jij bent zelf een heilig boontje.’ Hij draaide met zijn ogen en stopte de lege kommen terug in de mand. Net toen hij zijn mond opendeed om er iets aan toe te voegen, legde ik mijn hand over zijn mond.
’Hoorde je dat ook?’ Het was ondertussen al voorbij 10 en het begon stilaan donker te worden. Enkele honderden meters verderop schenen kleine lichtjes die op en neer bewogen. Zaklampen.
’Shit,’ mompelde Kevin tussen zijn tanden. Hij trok me recht, verstopte zijn mand tussen de struiken en trok me dan achter zich aan richting de hutjes.