De prinses - 7

“Stop”, zei ik, en ik stopte met lopen.
“Wat is er?”, vroegen ze me.
“Wacht even.” Ik concentreerde me. Ze waren nog ver weg, ik had een sterke verbondenheid met vuur. En dit vuur was ongelukkig om wat de meesters er van wilden. Ik voelde het, hoewel ik daar voor zover ik wist de enige in was. “Er zijn vuurmeesters op komst, van over de oceaan. We moeten de prinses waarschuwen.”
“Hoe weet je dat?”
“Ik voel het. Ik heb een sterke verbondenheid met het vuur.”
“Hoe ver zijn ze nog, en hoeveel?”
“Ofwel ver en heel veel, ofwel redelijk dichtbij en maar een of twee schepen. Maar dan zouden we ze al bijna moeten zien.”
“Dus wat denk je?”
“Hen kennende denk ik een stuk of dertig schepen, en nog een uur voor ze er zijn. Maar daar ben ik absoluut niet zeker van.”
“Goed dan. Jij, naar de wachttoren. Laat onmiddellijk iets weten als je iets opmerkt. De anderen komen mee”, zei een wachter, die duidelijk de leiding had. Met z’n allen haastten we ons naar het paleis.