009

Ik loop terug naar de leerlingen kamer van onze afdeling.
'Zoé! Ik dacht dat er iets ergs was gebeurt met jou!' roept Jana. Ze geeft me een knuffel maar ik trek me terug uit haar greep.
'Ik ga even naar mijn kamer' zeg ik stil. Ik kan nog altijd niet geloven dat Lily en james gelijk hadden.
'Is er iets?' vraagt ze. Ik antwoord niet op haar vraag en loop gewoon door. Ik wil even alleen zijn. Maar spijtig genoeg zijn Lily en James in de kamer.
'Ah, kom op!' roep ik door de kamer. 'Ik wilde alleen zijn!'
'Wat heb jij een slecht humeur' lacht James. Ik kijk hem kwaad aan en plof neer op mijn bed.
'Heeft Tom je gedumpt? We zeiden toch dat hij je ging kwetsen!' lacht Lily. Ik ga er maar niet op in. Ik heb geen zin in een ruzie. Iedereen moet lachen. En met iedereen bedoel ik Lily en James. 'Oké, nu serieus. Wat is er gebeurt?'
'Er is niets gebeurt, ik heb gewoon een slecht humeur' lieg ik. Emma is nu ook al binnengekomen. Gezellig.
'Dus je bent Tom niet tegengekomen? Want ik heb jullie wel gezien hoor' Ik kijk haar met grote ogen aan. 'Ja, in de gang op de vijfde verdieping' Lily en James kijken naar mij en Emma moet enkel lachen.
'Je hebt me gevolgd?' vraag ik stil. Maar vanbinnen ben ik echt heel boos. En dat noemt zich een zus.
'Ja' zegt ze blij. 'Ik heb jullie gesprek niet gehoord, maar ik weet wel wat ik zag hoor een...' voordat ze "Basilisk" kon zeggen smeet ik het beste wat ik kon vinden tegen haar hoofd. 'Auw, dat doet pijn hoor!' roept ze uit. Ze komt op me afgestormd en fluistert in mijn oor: 'Ik weet dat Hagrid de kamer niet heeft geopend maar Tom!' Ik duw haar van me af en ren weg.
'Oh ja, Emma. Jullie hebben toch geen bewijs!' Dat hoop ik toch.

Ik ren door de gangen op zoek naar Tom. Om te zeggen dat ze het weten. Maar ik kan hem nergens vinden. Na een tijdje geef ik maar op met zoeken. Het is etenstijd. Ik ga weer op mijn normale plek zitten naast Emma. Iedereen kijkt me vuil aan maar ik trek me er niets van aan. Stiekem kijk ik naar de Slytherin tafel om te kijken of Tom er zit. Blijkbaar wel. Hij zit te babbelen met de jongen naast hem. Hij krijgt door dat ik naar hem kijk en lacht naar me.
Na het eten ga ik maar naar Tom toe. Hij stond net op van zijn tafel en ik dus ook. Pas wanneer ik niemand meer zie durf ik hem aan te spreken.
'Tom, ik moet je iets vertellen' zeg ik stil. Ik ben bang dat hij boos op me word, ook al kan ik er niets aan doen. 'Emma Lily en James weten het'
'Wat?! Ik zei toch dat je het niet mocht vertellen!' roept hij.
'Nee, ik heb het niet vertelt. Ze had me gevolgd en ons gezien met die Basilisk' Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat als hij weg word gestuurd? Dan ben ik helemaal alleen hier op school.
'Je hoeft niet te huilen' zegt hij troostend. Hij pakt me vast en knuffelt me. 'Het is jouw schuld niet'
'Maar ik wil niet dat je van school wordt gestuurd' Hij heeft me nog altijd vast.
'Ze hebben geen bewijs' zegt hij snel. 'Toch?'
'Nee' snik ik.