De straffen zijn hard

‘Hey’ zei ik
‘Hey’ zei Sara, ‘wie heb je mege…..’. ‘Oh hey Mathew’
‘Hey Sara en Andrea’ zei Mathew, ‘Hey Andrea’
‘Wat doe jij hier’ vroeg Sara
‘We brengen je wat eten’ zei ik, ‘de anderen wouden je niks brengen’
‘Ach ja’ zei Sara, ‘je kon ons ook gewoon laten verhongeren’
‘Dat zou ik nooit doen’ zei ik, en ik liep naar haar toe. Ik hield mijn hand naar voren, wachtend op de beantwoording. En die kreeg ik, wel een paar minuten later maar ik kreeg beantwoording. Ze pakte mijn hand vast, en onze vingers vlochten in elkaar. En we gingen dichter tegen elkaar aan staan, het voelde fijn.
‘Ik moet je nog wat vertellen’ zei ik
‘Wat dan’ vroeg Sara
‘Wij, Mathew en Ik, hebben die kleren voor jullie gepakt’ zei ik
‘Echt’? vroeg Sara
‘Ja’ zei ik
‘Heb je dat voor mij gedaan’ vroeg Sara
‘Ja’ zei Mathew, ‘en voor jou’. Hij zei dat terwijl hij naar Andrea wees.
‘Echt’? vroeg Andrea, en ze ging naast Mathew staan.
‘Ja echt’ zei Mathew
‘Wauw’ zei Andrea, en ik bleef naast Mike staan.
‘Dank je’ zei Sara
‘Graag gedaan’ zei ik, ‘hier’. Hij zei dit terwijl hij twee stukken brood aan ons gaf.
‘Wauw’ zei Sara
‘Ja het is niet veel’ zei ik
‘Ik ben minder gewend’ zei Sara, ‘Als Cassandra er was kreeg ik net een paar korrels brood’
‘Ja ik kreeg een halve’ zei Andrea
‘Serieus’ zei ik, ‘wat kreeg jij weinig’?
‘Ach ja’ zei Sara, ‘als ze boos is’.’We kregen vaak slagen, dus ik ben er op voorbereid’.
‘Echt’ zei ik, ‘Ik kreeg bijna alles, als mijn moeder in een goed humeur was’
‘Ach’ zei Sara, ‘wat zielig’. En terwijl ze dat zei keek ze heel zielig.
‘Haha’ zei ik met sarcasme, ‘Wat ben je grappig’!
‘Ben je nu beledigd’? vroeg Sara
‘Misschien’ zei ik
‘Aaaaaaah’ zei Sara, en ze aaide me over mijn hoofd.
‘Dank je’ zei ik, ‘excuses aanvaard’
‘Dank je’ zei Sara, en ze gaf een kneepje in mijn hand.
‘Hé Mathew sta je daar lekker’ zei ik, Mathew stond met Andrea’s hand in de zijne.
‘Das snel’ floepte Sara er uit
‘Wat’ vroeg Andrea
‘Dat jullie nu al je handen vast hielden’ zei Sara
‘Ach ja, soms weet je nou eenmaal of het de ware is of niet’ zei Andrea
‘Inderdaad’ zei ik, ‘ik wist dat niet, ik wou haar beter leren kennen’
‘En ik hem’ zei Sara
‘En dat lukte’ zei Andrea, ‘Maar ik begin honger te krijgen’
‘Ik ook’ zei Sara, en ze pakte samen een broodje. We wachtte tot ze klaar waren en daarna praatte we nog even verder. Maar al snel moesten wij weer terug naar onze slaapplek, en wij namen Afscheid van de dames.
‘Doei’ zei ik, en ik liet Sara haar vingers nog een keer door mijn handen vlechten.
‘Doei’ zei Sara, toen moest ik nog even wachten tot Mathew klaar was met zoenen. Maar uiteindelijk kwam Mathew met me mij, we gingen in onze hangmaten liggen. Jack was in eens klaar wakker.
‘Zo waar zijn jullie geweest’ vroeg Jack
‘Bij de meisjes’ zei ik
‘Hoe gaat het met ze’? vroeg Jack
‘Goed’ zei Mathew
‘Maar straks niet meer met jullie, als iemand er achter komt’ zei Jack, ‘En juist ik blijk het vertelt te hebben’
‘Wat ’ riepen Mathew en ik, ‘Waarom’?
‘Misschien word ik dan hofmeester’ zei Jack, ‘de andere is over boord’
‘Jij….jij’ riep ik, maar ik werd van achteren gegrepen en de mannen hielden ons overeind. Achter me hoorde ik gegil, ik keek naar achteren en zag dat Andrea en Sara ook werden omhoog gehaald. De mannen achter hun hielden hun omhoog.
‘Goed zo oude Jack’ zei de kapitein, ik schrok me rot net als Mathew , Andrea en Sara.
‘Breng ze naar boven’ zei de man achter me, hij was waarschijnlijk de eerste stuurman. We werden naar boven gebracht en daar werden Mathew en ik vast gebonden aan de mast, en er werden twee mannen met zwepen voor ons geïnstalleerd. Ik zag Sara en Andrea worstelen onder de handen van de mannen, Ik kon dit alleen zien door mijn hoofd te draaien want ik was met mijn buik tegen de mast aan gebonden. De mannen gingen klaar staan, en de meiden begonnen nog harder te spartelen.
‘Jullie straf is tien zweepslagen en niet een minder’ zei de kapitein, en toen hij klaar was begonnen de mannen met de eerste zweepslag.
‘Aaaaaaah’ hoorde je boven de golven uit, nog een. En nog een, ik hoorde Mathew het uitschreeuwen van de pijn. Na nog zeven zweepslagen, waren ze klaar. Ze maakten ons los en sleepten ons naar ons bed. Maar vanaf daar hoorden we nog meer gegil, het gegil van meiden. Ze waren nu bezig met de meiden, er kwam een woede in me op maar Mathew hield me tegen.
‘Dan krijg jij er nog meer’ zei Mathew, ‘Dat zou Sara nooit willen’
‘Je hebt gelijk’ zei ik, dus ik ging liggen en probeerde te slapen. Ik viel in slaap toen het gegil van boven op hield, alles werd zwart en ik hoorde niks.