015: ziek

Billie Davis pov
‘Louis, Billie.’ Roept Tyler met een dubbele tong. Net op de moment dat ik dacht dat Louis me ging kussen. Ik kijk om me heen en zie dan Tyler en Jessie staan. Jessie staat voorover gebogen over te geven.
‘Laten we naar huis gaan.’ Zegt Louis. Ik knik instemmend. Jessie en Tyler waggelen nogal scheef naar de auto. Als we er zijn zetten we Tyler bij Moira af en Louis helpt me nog om Jessie in haar bed te krijgen.
‘Wil je nog iets drinken?’ vraag ik. Hij knikt. Ik loop naar de keuken en pak wat drinken. Als ik terug in de woonkamer kom, zie ik hem bij de foto’s staan. Hij heeft er eentje vast. Ik zie dat het een van de laatste foto’s is die van mij en mijn mama is gemaakt. Ik had gelukkig toen nog wel haar. Hij hoort me binnenkomen en draait zich om. Ik zet het drinken neer en ga in de zetel zitten. Hij komt erbij zitten.
‘Was dat je moeder op die foto?’ Ik knik omdat ik niet weet wat ik daar anders op zou moeten antwoorden.
‘Je lijkt op haar. Je mist haar e?’ zegt hij omdat hij vast de tranen in mijn ogen ziet branden. Ik knik weer. Hij vraagt niet verder en begint over iets anders. Na nog ongeveer een uurtje gepraat te hebben gaat hij naar huis. Hij geeft me nog een kus op mijn wang. Daarna ga ik mijn medicijnen innemen en daarna slapen.

de volgende ochtend
Tegen half elf word ik pas wakker. Ik heb een keer heel goed geslapen. De dokter had gezegd dat ik de eerste dagen wel ziek zou zijn van die nieuwe pillen, maar daar voel ik niets van. Pas tegen één uur komt Jessie uit haar bed met een gigantische kater. Ik lach en geef haar iets tegen de hoofdpijn. De dag brengen we door in de zetel voor de tv. Eigenlijk gewoon heel de dag niets doen. Ineens word er op de deur geklopt. Als ik open doe, staat Tyler daar. Hij vraagt of we de volgende dag iets gaan doen. We spreken af om morgen na de middag naar hem te gaan. De rest van de dag doen we niets.

de volgende dag
Rond zes uur ’s ochtend word ik wakker omdat ik me enorm misselijk voel. Ik loop naar de badkamer. Daarna kruip ik terug in mijn bed. Ik probeer nog wat te slapen, maar dat lijkt onmogelijk. Ik ben blij dat het eindelijk negen uur is zodat ik kan opstaan. Ik pak een glas water en voor de rest besluit ik niets te eten. Ik pak iets tegen de misselijkheid en de buikpijn. Tegen elf uur komt Jessie uit haar bed. Ik lig in de zetel.
‘Goedemorgen.’ Zegt ze vrolijk. Ik mompel iets terug. Ze vraagt wat er scheelt en ik leg uit dat ik ziek ben van die medicijnen. Ze gaat naar Tyler en ze besluiten om bij ons thuis te komen zitten. Louis komt ook. Heel de namiddag kijken we tv en praten we over vanalles. ’s Avonds gaan ze terug naar huis.

Na drie dagen voel ik me terug beter. De dag daarna ga ik met Jessie winkelen. En we spreken af om de dag daarna me de jongens te gaan zwemmen.

Ik weet dat dit een saai deel is. Sorry daarvoor.