5

De bel ging. Emely sprong uit de sofa en huppelde naar de voordeur. Ze had 2 uur erover gedaan. Haar haar en make-up. Haar jurk en schoenen. Ik had haar helpen kiezen en haar geholpen met het sluiten van haar jurk. En haar aan een juweel laten denken. Ze was prachtig. Op haar mooist. Ik moet toegeven dat iedereen haar zal hebben gezien. Ze viel op, en dat hoorde ook zo. Ik hoorde haar praten met Lander. Ze bedankte hem voor bloemen, en even later kwam Emely met een grote bos rode rozen de kamer in. Ze glunderde. Ze liet het boeket eenzaam op de keukentafel liggen, en haastte zich meteen terug naar haar Lander. Ik keek toe. "Hey, zeg je geen gedag?" zei ik nog snel. Emely keek me lief en blij aan. Ze blies me een handkusje toe. "Braaf blijven, he", knipoogde ze. Ik keek haar lachend aan wanneer ze de kamer verliet. Ik wou haar nog net Succes toewensen, maar de deur was al gesloten. Blij, ja dat was ik wel. Blij voor Emely. Maar telkens wanneer ze uitging met een of andere jongen voelde ik hoe alleen ik was. Ik was niet eenzaam, maar alleen. Het was al weer een jaar geleden dat ik nog een vriend had gehad. Adam, op zijn Engels uitgesproken. Ik hield zo veel van hem en hij van mij. Een mooie tijd. Het leekt langer geleden dat het feitelijk was. Adam kon me altijd opvrolijken. Ik werd gecharmeerd keer op keer. Maar Adam verhuisde naar Amerika. Hij had me niet eens gedag gezegd voor hij vertrok. Ik wist niet eens dat hij me zou verlaten. Dat zei al genoeg over hoeveel hij nog om me gaf en hoe erg hij in contact wou blijven. Het deed pijn, maar ik ben snel eroverheen gegaan. Life goes on, en ik ben iemand die niet bij de pakken wil blijven zitten. Een weekje heeft het geduurd, mijn leven stond snel weer op zijn vertrouwde rails. Ik verplaatste me naar het raam om nog even een blik te slaan op Lander. En ja hoor, Emely had weer een knapperd gescoord. Smaakvol, iemand waar ik ook op zou vallen. Dat was ergens wel uitzonderlijk, want vaak koos Emely voor van die kerels die nooit serieus waren en geld op de eerste plaats zette. Ik nestelde me terug in mijn zeteltje. My life as liz, mijn favorite serie was bezig. Ik slenterde op mijn konijnensloffen naar de koelkast en schonk mezelf een glas cola in. Mijn ogen bleven aan het scherm plakken en dat zorgde ervoor dat ik naast mijn glas zat te richten. "Shit!" De hele keukentafel plakte van de cola.