001. Roselynn Milano

2 jaar geleden.
Roselynn Milano.

Zuchtend stond ik op en liep ik terug naar binnen. "toch te koud buiten?" mijn moeder kwam de keuken ingelopen. "misschien een beetje, maar over een paar minuten komt Justin, hij komt iets vertellen, stuur hem straks maar naar boven" mijn moeder knikte en ik liep de keuken uit naar de hal, de trap op. Ik liet me op mijn bed vallen en pakte mijn laptop van de grond. Ik zat een beetje op twitter te kijken toen erop mijn deur werd geklopt. "kom binnen" ik zette mijn laptop op de grond. "hee" Justin kwam binnen en ging op mijn bed zitten. Ik gaf hem een knuffel en wilde hem een kus geven maar hij draaide zijn hoofd weg. "wat is er?" ik keek hem vragend aan. "nou, het is" hij viel stil. "ik kan dit niet" hij stond op en liep zonder nog iets te zeggen mijn kamer uit. "Justin, wat is er?" hij hoorde het niet meer, het enige geluid wat er was, was de deur die dicht viel. Ik pakte mijn telefoon en belde hem. Ik hoorde de schele piep toon als teken dat hij me had weggedrukt. Ik liet mijn hand zakken en drukte het gesprek weg. Waarom nam hij niet op? Wat wilde hij vertellen? Mijn gedachten werden ruw onderbroken door de melodie die uit mijn telefoon kwam. Ik keek naar de naam op het scherm, Justin. "met Rose" het was stil aan de andere kant. "Rose, met Ryan" "wat is er met Justin?" begon ik gelijk. "Justin wilde je dit zelf vertellen, maar hij kon het niet, dus kwam hij naar mij toe" "wat wil hij vertellen" vroeg ik ongeduldig verder. "hij wil het uitmaken" ik viel stil, waarom wilde hij dat, was ik niet goed genoeg. Hoe drie woordjes je hele dag zo konden verpesten. "Rose ben je er nog?" Ryan's stem klonk ver weg. Zonder iets tegen hem te zeggen drukte ik het gesprek weg. Hoe kon hij, de lafaard.