• The end.

'Wat doe je hier?' Herhaalde ik mijn vraag, deze keer terwijl ik alle woorden duidelijk uitsprak. Alex sloot m'n raam en ging op de plek in mijn vensterbank zitten waar ik zojuist nog had gezeten. Alex staarde me aan zonder ook maar iets te zeggen. Alex klopte op de lege plek naast zich maar ik schudde mijn hoofd. 'Alex, ik vroeg wat je hier deed', herhaalde ik mezelf nog een keer. 'Ik wou je gewoon zien', schokschouderde hij. Ik zuchtte diep en ik was in een hevige tweestrijd met mezelf. Het was mijn hart, tegen mijn hoofd. Een stijdje stond ik doelloos in het midden van mijn kamer naar Alex te staren. Hij was zo mooi, bijna perfect. Nogmaals zuchtte ik en uiteindelijk ging ik naast Alex zitten. Ik legde mijn hand op zijn been en ik begon te praten. 'Je zei altijd dat wij net als Romeo en Juliet waren.' Ik zag hoe Alex dacht en vervolgens knikte. 'Volgens jou waren wij voorbestemd voor elkaar.' Weer knikte hij en ik ademde diep in en uit. 'Maar dat is niet zo, wij zijn niet voor elkaar gemaakt. Wij hebben geen goed einde zoals Romeo en Juliet, wij zullen niet voor eeuwig samen zijn en ook niet in de dood.' Alex keek verward en er stonden tranen in zijn ogen.
Zachtjes kuste ik Alex voor de laatste keer en fluisterde ik: 'Weetje Alex niet elk verhaal heeft een goed einde.'

Ik heb bewust voor dit einde gekozen, omdat ik wil laten zien dat het soms beter is om mensen van wie je houdt los te laten, omdat ze je keer op keer weer pijn doen of omdat ze je aan het lijntje houden.
En ik vind dat Romeo en Juliet best een goed einde heeft, tragisch maar toch goed, want nu kunnen ze tenminste echt samen zijn, al is het in de dood.
En ik wil graag iedereen bedanken die deze storie heeft gelezen en een reactie achter heeft gelaten. Toch is dit het einde, eerder dan ik zelf had gepland, maar dat komt omdat het verhaal anders is gegaan als ik eerst wou.
Maar nogmaals bedankt voor het lezen.