XIII

Alice Potter

Ondanks Lucy met haar hyperheid, hebben we in het uur dat er nog over was om te werken, toch aardig wat werk af gekregen. We hebben een volledige taakverdeling gemaakt, die Rose geduldig voor ons allemaal heeft overgeschreven terwijl wij alvast onze planten ophaalden.
Rose en vooral Lucy hebben ons tijdens ons werk voorzien van voldoende nutteloze verhalen en het is een wonder hoe we het zo gezellig hebben gehad en toch een lichte voorsprong op ons werk hebben gekregen.
Als we naar het kasteel lopen, luister ik glimlachend naar Rose, die me hele verhalen vertelt over de jongen die ze al jaren leuk vind. Hij zit bij Huffelpuf, maar een jaar hoger dan Rose. Ze wilde al een hele tijd gewoon eens met hem gaan praten, maar net als ze voldoende moed bij elkaar geraapt had, was hij óf nergens te bekennen óf hij was omgeven door zijn vrienden. Terwijl ze doorpraat over die ene keer dat Lucy haar in zijn richting had geduwd, maar dat iets te hard deed waardoor Rose omviel en voor schut stond voor hem en zijn vrienden, pak ik mijn rooster uit mijn tas om te kijken wat ik de volgende uren kan gaan doen. Ik zie dat ik geen les heb tot de lunch, dus besluit ik om meteen maar met het project verder te gaan. Na deze week zal ik het een stuk drukker hebben, dus kan het maar beter zo snel mogelijk gebeuren.
Als we in het kasteel aankomen, belooft Rose me een andere keer nog te vertellen over die ene keer dat- de rest kan ik niet verstaan, want ze wordt door Lucy meegesleurd. Ik glimlach even en loop dan naar de bibliotheek.
Lucy en Rose zijn heel aardig, maar ik ben bang dat ik ze snel zal vervelen. In tegenstelling tot hun eeuwige geklets vandaag, ben ik erg stil geweest. Sowieso hadden ze waarschijnlijk alleen maar medelijden met me. Of ze hebben, net als Marinda, een reden om ineens aardig tegen me te doen…