5. so scared

Uitgeput lag ik op de vloer van mijn grot. Nooit in mijn leven had ik zo hard gerend of gezwommen. Ik had het gevoel dat mijn staart niet meer bij mijn lichaam hoorde.
Toen ik weer enigszins normaal kon ademen, pakte ik een handdoek om mij aft e drogen. Ik voelde mezelf weer langzaam veranderen. Ik keek in het water naar mijn spiegelbeeld, en zag dat ik weer op een mens leek. Daarna ging ik op de bank liggen. Ik was zo moe…
Toen hoorde ik bladeren ritselen bij de ingang van de grot. Ik verwachte een vogel, en floot alvast even om hem welkom te heten.
Geen antwoord. Mijn hart begon te dreunen. Vogels groetten altijd terug. Dit kon dus geen vogel zijn.
Ik draaide mijn hoofd richting de ingang. Toen ik zag wat daar stond, sprong ik meteen van de bank af.
Het was een jongen. Ik kon deze jongen, hij was vorig afgestudeerd op school .
Hij heette… hij heette… Edward! Edward Cullen! Dat was het.
Het feit dat ik hem kon had me gerust moeten stellen. Maar dat deed het niet. Want het was onmogelijk! Deze grot was zo goed als onvindbaar voor mensen! dat kon alleen betekenen dat hij geen mens was! Wat was hij dan? Was hij degene die de leeuw had vermoord?
Ik werd met de seconde banger, en Edward zag het.
‘Annelies,’ zei hij voorzichtig. Hij wist wie ik was. Nou ja, niet echt. Iedereen dacht dat ik Annelies Greenwood heette, in plaats van Caliana. Caliana was geen gebruikelijke naam op het land.
Edward was ondertussen heel erg vreemd naar mij gaan staren. Heel erg verbaasd, eigenlijk.
‘Caliana?’ vroeg hij me verbaasd.
Mijn hart stond stil. Hij wist mijn naam! Mijn echte naam, de naam die ik haatte, de naam die aanduide dat ik niet normaal was, of ooit kon zijn…
Ik kon mijn tranen, die van verdriet en angst kwamen, niet tegenhouden, en voor ik het goed en wel wist, lag ik op de grond, mijn staart achter mij uitgespreid. Ik had mezelf overgegeven, zonder dat ik het wou. Ik kon nu niet meer in het water duiken, niet meer ontsnappen.
Edward zat opeens naast me. Ik voelde mezelf langzaam wegzakken, en ik was blij. Als ik toch moest sterven, dan liever niet als ik bij bewustzijn was.
Het laatste wat ik voelde, was Edward die mij optilde.