{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and fifty-one]

’Tuurlijk,Suus,’zei Lucy op haar schattige toontje,hoe kon je nou ooit lang kwaad op haar zijn?,’Wat is er?’vroeg ze wanneer Susan haar mee in een hoekje nam.’Ik moet iets vertellen,’zei ze en beet op haar lip.’Wat?’vroeg Lucy en trok een bezorgd gezicht.’Ach,Lucy,’zei Susan sussend,’Je moet niet bezorgd zijn.Ik wil het gewoon aan iemand vertellen,begrijp je?Ik kan het echt niet langer verkroppen.’’Wat is er?’ratelde ze,’Oh neen,ik had je nòòit alleen moeten laten met Roy.Wàt heeft hij gedaan!Hij heeft toch niet..,ik bedoel.’’Neen,Lucy!’riep Susan die wist wat hij bedoelde,’Bij de manen van de leeuw,Lucy!Je bent elf,hoe kan je dat nou al weten,ik bedoel.’’Hé Suus!Ik heb twee broers en een zus die in de puberteit zitten!’zei Lucy beschuldigend,’Wat was er nou?’’Wel,het is met Roy,’gaf ze toe,’Hij,hij begon met mij te flirten.Ik zei dat ik Caspian had.’’Wow,’zei Lucy en begon te lachen,’Wat een blauwtje!’’Maar wàt ziet hij nou in mij!?’Lucy keek haar diep aan met dezelfde blauwe ogen.’Susan!’riep ze beschuldigend,’Je bent knap,slim,jong en vriendelijk.’Susan begon te blozen.’Het is de wààrheid!!’zei Lucy lief,’Laten we teruggaan.Die Roy is echt dom,goed dat je het spelletje niet meegespeeld hebt.