Hoofdstuk 11.
Ik zuchtte en zei droog mijn naam. Ik hoorde een mannen stem die met een bepaalde lichte bas in zijn stem zei: Met je vader. Ik schrok en hing op, Nu ik wist dat hij me ook op school belde en me niet met rust liet, raakte ik in paniek. Ik wilde geen marionet zijn die door de duistere poppenspeler werd bespeeld. Ik zuchtte overnieuw en zocht troost bij mijn beste vriendin die mijn geen seconde uit het oog had verloren en me met haar dunne lange armen lichtjes tegen zich aan drukten. Ik was bang dat hij me naar school met zijn zilveren auto op me stond te wachtten. Toen ik een sigaret opgestoken had en verplicht een koek moest eten van mijn vriendin werd mijn adem licht als een veertje en zo rustig als een zacht zomerbriesje. Ik sloot mijn ogen en dacht vluchtig na pakte mijn telefoon uit mijn zak en liet het roze schuiftoesteltje in mijn hand glijden. Ik zocht razendsnel mijn moeders telefoon nummer op en liet hem over overgaan tot dat haar zachte stem het irritante getuut verbrak. Ik vertelde zo rustig als ik kon wat er gebeurt was en moest vechten tegen mijn tranen, en uiteindelijk verloor ik de strijd. Zwarte mooi gevormde druppels gleden voorzichtig over mijn met rouge bepoederde wangen. Mama zei dat ik vol moest houden en flink moest zijn, Ik volgde het advies op een deed mijn best om mijn aandacht op mijn lessen te vestigen wat niet erg goed lukten. Toen het echt te heftig werd mocht ik met mijn beste vriendin rustig gaan praten wat op dat moment fijn was maar uiteindelijk voor mij niks oploste. Toen de laatste bel eindelijk ging, stond ik langzaam op en liep zorgvuldig te zwart met grijs en wit betegelde trap af en bleef even op het plein treuzelen met mijn sigaret omdat ik bang was dat mijn vader me op stond te wachten want het was wel zijn vrije dag. Mijn hersens maakte overuren en de hoofdpijn zwelde op het voelde alsof iemand met een gladden zilveren mes kleine steken door mijn hoofd boorden. Ik haalde een aantal keer diep adem en liep de grote parkeerplaats op waar opa met zijn eeuwige lach op me wachtte. Ik was opgelucht en gaf hem een zoen op zijn wang. Toen ik bij oma thuis kwam was iedereen natuurlijk ondersteboven van mijn verhaal en nu, nu kwam eindelijk uit tot waar mijn vader toe in staat was. We wisten al dat hij veel kon maar ons gek maken? ik had het niet van hem verwacht.
Reageer (1)
Awww.. k kan niet veel meer zeggen.. ja heel erg veel succes met het verwerken!!!
1 decennium geleden