Part 14

~Melody Hope Turner

Veel deed ik de hierop volgende dagen niet. Ik wou niks doen. Had nergens zin in. Geen fut.
Het enige waar ik aan kon denken was Zayn en niks hielp me hem uit mijn hoofd te krijgen.
Me bezatten had voor 1 avond geholpen, maar de dag erna voelde ik me alleen maar ellendiger. Ook de spiegel kapot slaan had geen nut. Het bezorgde me alleen maar pijn.
Mijn vriendinnen probeerden me zo goed mogelijk af te leiden.
Ze hadden me al meegesleurd naar het shoppingscenter, we waren gaan kamperen...
Chelsea bleef in de wolken door Liam, maar desondanks was ze ook bezorgd om mij. Alle 3 smsten we soms nog met de jongens -behalve met Zayn dan-.
Harry, Louis en Niall stuurden echt de zotste smsen en mailtjes, terwijl Liam vooral met Chelsea stuurde, maar ook dat kon me niet afleiden.
Naar Zayn durfde ik hun niet te vragen. Ze wisten dat het uit was, maar bemoeiden zich er niet mee.

De school begon weer en ook daar zat ik als een halve zombie. Ik probeerde me te concentreren, maar het ging gewoon niet. Zayn bleef mijn gedachten opvullen met zijn aanwezigheid.
Waarom miste ik hem zo? Ik had toch nog al relaties gehad en daar was ik makkelijker overheen gekomen?
"Juffrouw Turner?"
Ik schrok op en de lerares keek afwachtend. "Euh..." stamelde ik terwijl ik naar het bord staarde. "2,38b+2,45c?"
"Inderdaad." Ze wierp me een strenge blik toe. "Behalve dat we al aan de volgende oefening zitten, opletten!"
Ze draaide zich terug naar het bord en met een zucht liet ik mijn hoofd op de bank vallen. Dit werd een lange dag.