And Another Wedding

Dit keer droeg geen van de beide gelukkigen een jurk, dus daarover kon Percy weinig opmerken. Wat hij wel wist was dat Oliver er haast ongelofelijk knap uitzag in zijn zwarte pak. Hij had niet gedacht dat hij ooit een bruiloft vanaf deze kant van de zaal mee zou maken en dat voelde dan ook erg vreemd, maar niet op een slechte manier. Eerder alsof hij niet eens zou weten wat hij allemaal zou hebben gemist. Een bruiloft - en met een man nog wel - wie zou hem dat ooit geloofd hebben als hij het een paar jaar geleden zou hebben voorspeld? En nu zaten ze allemaal hier, op witte klapstoeltjes, en keken ze aandachtig toe. Het meest geweldige was nog wel dat het hem helemaal niet kon schelen wat ze ervan vonden. Dit ging alleen om Oliver, om Oliver en hem.
      De oude tovenaar stak een heel verhaal af, maar het kwam er op neer dat Percy en Oliver beide moesten instemmen. Nadat ze dit zonder aarzelen hadden gedaan vorderde de ambtenaar hen op elkaar te kussen en toen verplaatsten alle aanwezigen zich naar een aangrenzende zaal, waar Percy opeens iedereen de hand moest schudden. Als je een gast was hoefde je alleen twee mensen te feliciteren, maar dit keer moest hij alle genodigden bedanken. Ginny, zijn moeder en zijn schoonmoeder hadden tranen in hun ogen staan terwijl ze allemaal achter elkaar zijn uitgestoken hand negeerden en hem in een omhelzing trokken. Zijn moeder weigerde in eerste instantie zelfs om hem weer los te laten. ‘O, mijn jongen, mijn kleine jongen. Nu zijn al mijn kinderen groot en volwassen, zelfs mijn baby.’
      ‘Moeder,’ protesteerde Percy, ‘Ginny is de jongste, niet ik.’
      ‘Ach, ik weet het, schat, ik weet het,’ zei ze, terwijl ze eindelijk een stap achteruit zette. Ze bekeek hem nog eens goed, pinkte een traan weg, gaf hem een vriendelijke klap op zijn wang die eigenlijk best wel pijn deed en liep toen snel weg, waarschijnlijk uit angst dat ze anders weer zou beginnen te huilen. Percy zag dat Oliver haar bezorgd nakeek en hij had bijna de indruk dat hij zich zou moeten verontschuldigen, maar Harry’s ‘gefeliciteerd, man!’ leidde hem af.
      Technisch gezien was het uiteraard geen echt huwelijk. Percy had altijd al veel waarde gehecht aan de regeltjes en daarvoor was het ook nodig dat je ze kende, dus was hij precies op de hoogte van de wet omtrent hun ‘geregistreerd partnerschap’. In principe hadden ze alleen een papiertje hoeven te ondertekenen. Een echt huwelijk was niet mogelijk voor twee mensen van hetzelfde geslacht, dus eigenlijk was Oliver na vandaag voor de rest van de wereld niet zijn echtgenoot, maar zijn partner.
      Maar voor één keertje konden de regels Percy gestolen worden. Wat de wet ook zei, zelfs als de Minister of Magic hem persoonlijk was komen vertellen dat het anders zat; Oliver was en bleef zijn man, en hij Olivers, in armoede en in rijkdom, in ziekte en gezondheid, in goede en in kwade dagen. Tot de dood hen zou scheiden.
      Percy kon het niet laten breed te grijnzen toen hij de taart zag. Hij was altijd al van mening geweest dat bruiloftstaarten nogal absurde dingen waren, met die enorme hoeveelheid lagen. Het maakte het erg lastig om gelijk grote stukken te snijden en bij het bakken kostte het ook alleen maar extra moeilijkheden, en aangezien Percy vrij praktisch was ingesteld zag hij het nut daarvan niet echt in. Maar Oliver hield van taarten, en hij had ze het liefst zo groot mogelijk, dus had die van hen desondanks drie verdiepingen. Wat de top sierde was echter wat Percy amuseerde; het waren twee figuurtjes van mannetjes in pak, de ene met bruin haar, de ander met rood.
      Oliver zag het ook en stootte hem aan. ‘Kun je het geloven, Perce? We hebben het echt gedaan. Nu raak je me niet meer kwijt.’
      Percy lachte. ‘Ik zou ook wel gek moeten zijn als ik jou ooit kwijt zou willen raken.’
      ‘Goed,’ besloot Oliver. ‘Want ik denk daar hetzelfde over.’ En hij kuste Percy, al stond de hele zaal te wachten tot ze eindelijk de taart zouden aansnijden.

Als je dit verhaal leuk vond, neem dan ook eens een kijkje bij mijn Schrijvers ID of Heart of Gold, mijn langere Perciver fanfic.
Bedankt voor het lezen. ^^