A weird feeling

Ik zat op mijn bed en ja hoor, ik kon alweer niet slapen. Hoe ik me ook draaide of keerde de slaap wilde maar niet komen. Ik had werkelijk al vanalles gedaan. Zelfs een ongeloflijk saai boek over fisica gelezen. Nu zat ik met mijn laptop op mijn schoot en mijn gsm naast me. Waar hoopte ik eigenlijk op? dat er nog iemand online ging zijn? Om eerlijk te zijn, ja. Ik had al zo'n honderd keer mijn gsm bekeken in de hoop dat Hij een berichtje had gestuurd. Een beetje dom natuurlijk want het was best laat. Ik had mijn moeder horen thuis komen enzo. Ik keek naar het klokje op de laptop.
01:06
Ik sloeg met mijn hand tegen mijn voorhoofd. Als ik niet snel zou gaan slapen zou ik morgen nog inslaap vallen. Wat zeg ik nu? Het ís al morgen. Waarom was ik toch nog steeds wakker? het antwoord was simpel. Ik had een vreemd kriebelend gevoel is ik aan Hem dacht. Ik schudde mijn hoofd in de hoop dat de gedachte aan Hem zou verdwijnen maar het verdween niet. Wat was er toch met me aan de hand? Ik kon het niet zeggen. Toen herinnerde ik me iets.
"Als je het niet zeggen kun, dan schrijf je het."
Ik liep naar mijn bureau nam een balpen en een blad, sloot mijn ogen en liet me gaan. Ik opende mijn ogen en las wat ik had geschreven. geschrokken draaide ik het blad om. Nogal verward liep ik terug naar mijn bed. Ik nam mijn knuffelkonijn en aaide het over zijn hoofd. Ik schrok op uit mijn gedachten. Ik keek om me heen en ik zag dat mijn gsm oplichtte. Ik had een bericht gekregen!