~40~

"Oké, vertel op, wat is je idee?", vroeg Dana. "Nou, wil je Alice een gelegenheid ontzeggen om een feestje te geven?", vroeg ik. Ze keek me sarcastisch aan. "Eigenlijk dacht ik van wel ja." "Pech gehad, ik heb het Alice al vertelt." "Ik ga je vermoorden.", zei Dana droog. "Ja, pech schat." Ze hoefde niet te weten wat ik verder van plan was, dat zou ze later wel zien. "En dat betekend: Shoppen..." Een toverwoord. Ze trok me van het bed en rende naar beneden. “Alice, we zijn klaar, zullen we gaan?” Nu ik er goed over nadacht was het misschien niet zo'n goed idee geweest, maar ik was allang blij dat ik haar langer dan 5 minuten zag.

Port Angeles was inmiddels wel bekend voor mij, hoewel ik hier liever met Bella heen ging dan met Alice. Toen ik ongeveer mijn armen niet meer kon voelen vanwege het gewicht van de tassen was Alice nog niet tevreden. Not easy to please zou ik zeggen. Ze had de perfecte outfit voor me uitgezocht en Dana was bijna letterlijk van d'r ztoel gevallen, omdat ik normaal zoiets niet deed. Maar ja, Alice zou het gauw genoeg aan een of ander goede doel schenken, dus ik kon er niet echt over in zitten.

“Je bent iets van plan.”, zei Dana toen we thuis waren. “Ik?”, zei ik onschuldig. “Ja, normaal wil je nog niet dood gevonden worden in zo'n topje.” “Ik ben niks van plan.”, hield ik schijnheilig vol. “Ik ga naar Seth.”, zei ik terwijl ik opstond. “Veel plezier.”, zei Dana.

Eigenlijk was ik niet van plan om naar Seth te gaan. Ik had wat meiden op school, met wie ik redelijk goed kon opschieten gevraagd of ze me wilde helpen om Dana te verrassen. “Oké, nog een keer en dan moet ik naar huis.”, zei ik met een blik op mijn horloge. “Echt heel erg bedankt dat jullie me willen helpen. Oké. Vijf, zes, zeven, acht.” Ik kon niet wachten tot volgende week zaterdag.