Hoofdstuk 21-Mijn momenten

"Mara!",Hermelien kwam naar me
toe rennen.
"Het spijt me zo voor m'n reactie,
ik snap waarom je niets wou vertellen.",
Hermelien omhelsde me en Harry en Ginny
kwamen blozend naar voren.
Ik nam een slok water en Ginny begon
te praten:
"Harry en ik hebben verkering",
ik spuugde het water in m'n mond
over Hermelien en schreeuwde:
"Wat!!!!!",maar ik begreep dat ik er
niets op kon zeggen,ik had hem weggeduwd,
hij mij niet.
Ik dacht aan onze momenten samen:
Toen ik klaagde over Zwadderich,
toen we met de koetsen naar Zweinstein
reden,toen hij me redde van Voldemort
en hoe hij me uiteindelijk kuste
en ik hem afwees.
"Ik bedoel...wat leuk.",
zei ik uiteindelijk,
ik glimlachte geforceerd en liep snel naar de slaapzaal
zodat niemand m'n tranen zou zien.