|| Tweny two

Zodra we alles in de waterfiets hadden gegooid, en ik het zand van me af gewassen had, trapten we zo snel mogelijk terug. Er hing duidelijk onweer in de lucht, maar tussen Aiden en mij hing ook duidelijke spanning. Ik durfde hem bijna niet aan te kijken en we zwegen de hele tijd. Toch was het geen ongemakkelijke stilte.
Zodra we de waterfiets hadden ingeleverd liepen we snel terug naar de camping.
We stonden weer op de T-splitsing waar we allebei een andere kant op moesten. We keken elkaar wat ongemakkelijk aan.
“Ik vond het heel gezellig” zei ik.
Aiden glimlachte en knikte.
“Ik ook” zei hij.
Ik keek in zijn prachtige bruine ogen en mijn hart sloeg een slag over. Aiden deed een stap naar voren en streek een pluk haar achter mijn oor.
Op dat moment ging mijn telefoon.
“Shit” vloekte ik als ik mijn telefoon uit de picknickmand vis. Ik keek Aiden verontschuldigend aan en neem op.
“Sophie” zei ik een beetje bot.
“Soof met Hailey. Sorry dat ik je nu stoor maar we moeten de receptie bemannen. Er wordt storm verwacht en iedereen is bezig dingen vast te zetten. Dus je moet nu komen.”
“Oké, ik kom eraan” zei ik en ik hing op.
Ik keek Aiden aan.
“Ik moet gaan” zei ik.
Aiden knikte. “De plicht roept” zei hij.
Ik glimlachte verontschuldigend, zei gedag en rende toen naar huis om mijn receptie-outfit aan te trekken. Een getailleerd donkerblauw bloesje en een witte broek.
Toen rende ik naar de receptie, waar Hailey al aan de telefoon zat.
“Hoi” zei ik en ik plofte naast haar neer op een bureaustoel. Er waren gelukkig geen klanten dus had ik alle tijd om alles over Aiden te vertellen.
Hailey maakte haar telefoon gesprek af, gooide de hoorn op de haak en draaide zich naar me toe.
“Sorry dat ik je moest oproepen! Maar ik had je echt nodig.”
Ik schud mijn hoofd. “Het geeft niet” zei ik.
“Maar vertel! Hoe was het? Waar zijn jullie geweest? Hebben jullie gezoend?”
“Een vraag tegelijk alsjeblieft” zei ik lachend.
Hailey hupste neer op haar stoel.
“Hou me dan ook niet zo in spanning!”
Ik vertelde het hele verhaal. Over de waterfiets en over de bijna zoen die werd verstoord door het onweer. En over de tweede bijna zoen die verstoord werd door Hailey.
Hailey sloeg een hand voor haar mond.
“Ik ook met mijn slecht timing!” riep ze.
Op dat moment kwam er een vrouw binnen.
Ik keek glimlachend naar haar op.
“Bonjour” zei ik.
Ze keek even naar het naamplaatje dat op mijn borst zat, waarop ook de talen stonden die ik sprak. Ze koos voor Nederlands.
“Goedendag, ik heb deze telefoon gevonden” zei ze met een Vlaams accent en ze legde een iPone op de balie.
Ik pakte de telefoon op en bekeek hem.
“Waar heeft u hem gevonden?” vroeg ik.
“Hij lag naast een ligstoel in het zwembad” zei de vrouw. “Ik denk dat iemand hem verloren is.”
“Dank u wel voor het inleveren, wij zullen straks even omroepen dat er een telefoon is gevonden” zei ik en ik legde de telefoon in een bakje. De vrouw knikte en vertrok weer.
“Ik roep wel om” zei Hailey en ze liep weg.
Ik handelde ondertussen wat telefoontjes af en beantwoorde er wat mailtjes. Ik hoorde Hailey’s stem door de microfoons schallen en even later plofte ze weer naast me neer.
We werkten een paar minuten zwijgend door en we keken tegelijk op toen er iemand binnen kwam.
Mijn adem stokte toen ik Aiden zag.
Hij zag mij eerst niet en liep op Hailey af. Hailey deed net alsof ze telefoon kreeg en gebaarde naar mijn kant.
Aiden draaide zich om en kreeg een lach op zijn gezicht toen hij mij zag.
“Hé!” zei hij. “Ik wist niet dat je ook receptie deed.”
Ik maakte een vaag handgebaar gevolgd door: “Ik doe van alles.”
Aiden lachte en leunde sexy tegen de balie.
“Ik kwam voor die iPone” zei hij.
Ik trok mijn wenkbrauwen op. “Is die van jou?”
“Nee, hij is van mijn vader” zei Aiden.
Ik pakte de iPone uit het bakje en legde hem op de balie.
“Alsjeblieft” zei ik.
Aiden pakte de telefoon en liet hem in zijn broekzak glijden. “Mijn vader zal wel super blij zijn dat hij hem weer heeft” zei hij. “Het is zijn werktelefoon.”
“Doet je vader belangrijk werk?” vroeg ik.
Aiden knikte. “Hij heeft een eigen bedrijf. Samen met mijn oom, de vader van Kyle. Al zijn gegevens en contacten staan in die telefoon.”
Ik knikte begrijpend.
Ik zag dat Aiden zijn mond open deed om iets te zeggen, maar hij sloot hem weer.
“Wat wou je zeggen?” vroeg ik.
“Niks.”
“Jawel.”
“Laat maar.”
“Nee, zeg nou!” drong ik aan.
“Ik vroeg me af of je vanavond al wat te doen had.”
“Ik..eh.. heb een animatie show, als het droog blijft natuurlijk” zei ik. Balend dat ik niet met Aiden kon afspreken.
Op dat moment klonk er een harde klap buiten gevolgd door een enorme plensbui.
We keken allebei naar buiten.
Ik wou net zeggen dat ik nu wel kon, maar op dat moment bedacht ik me dat ik iets met Hailey zou gaan doen als het zou regenen.
“En als het regende zou ik iets met Hailey gaan doen” zei ik.
Aiden keek teleurgesteld.
“Oh, oké” zei hij.
Toen kwam Hailey tussenbeide.
“Het is helemaal niet erg om dat een keertje uit te stellen” zei ze. “Of wacht! We kunnen op dubbeldate gaan!” riep ze enthousiast.
Aiden en ik keken haar verbaasd aan.
“Jullie hoeven me niet zo raar aan te kijken hoor! Dat is toch leuk? Julie met zijn tweeën, en ik met…” ze deed alsof ze nadacht. Maar ik wist allang wie ze zou gaan vragen. “Ik vraag Jules wel mee” zei ze luchtig, alsof ze er echt over had nagedacht.
“Ik weet niet hoor” zei ik en ik draaide weer naar Aiden. “Misschien heb je daar geen zin in?”
“Tuurlijk wel!” zei Aiden. Hij keek me aan en gaf me een knipoog. Ik sloeg blozend mijn ogen neer.
“Zullen we om half zeven bij het tuinhekje afspreken?” vroeg Hailey.
Aiden en ik knikte tegelijk.
“Tot straks!” zei hij en hij liep de receptie uit, de regen in.
Ik trok Hailey van haar stoel en we sprongen samen de receptie rond.
“Wij gaan op dubbeldate!” gilde Hailey.
“Met wie gaan jullie op dubbeldate?” vroeg een stem.
Meteen stonden Hailey en ik stil en keken op. Jules stond doorweekt voor de balie.
“Hoi Jules” zei ik. “Wat kom je doen?”
“Ik kwam zeggen dat de animatie niet door gaat. En toen hoorde ik over jullie dubbeldate. Met wie gaan jullie?” Jules deed zijn best niet jaloers te klinken, maar ik kon aan zijn stem horen dat hij dat wel was.
“Ik ga met Aiden” zei ik. “En Hailey gaat met een hele leuke jongen. Hij heeft bruin haar, en blauwe ogen én hij is lang, gespierd en super knap!”
“O. Hoe heet hij?” Jules had zijn ogen tot spleetjes geknepen.
Ik zuchtte overdreven en rolde met mijn ogen.
“Het begint met een J en eindigt op ules” zei ik.
Jules fronste zijn wenkbrauwen en dacht na. Plotseling klaarde zijn gezicht op.
“Je bedoelt dat ik…?”
“JA!” riep ik. “Om half zeven bij het tuinhekje, en nu wegwezen, we hebben werk te doen!”