Part 13

~Melody Hope Turner

De rest van de vakantie ging nogal langzaam. Ik probeerde me groot te houden voor Chelsea en Alice die al die moeite hadden gedaan om deze vakantie te regelen, maar ik had het gevoel dat ik elk moment weer in tranen zou kunnen uitbarsten.
Ik miste Zayn verschrikkelijk. Ook al kende ik hem nog maar een paar dagen, het leek meer op een paar jaar.
Ik hield van hem. Van zijn lieve, zachte ogen. Van zijn haar dat altijd perfect viel. Van die liefdevolle glimlach die me altijd weer liet smelten.
Thuis ging het ook niet veel beter. Ik sloot me op in mijn kamer en kwam alleen naar buiten om te eten, te douchen of naar het toilet te gaan.
Zuchtend keek ik in de spiegel. Ik begreep wel dat Zayn me dumpte. Dat walgelijke doffe haar, die levenloze ogen, dikke gezicht... Ik was gewoon lelijk en Zayn kon ieder knap meisje krijgen. Hij had nu vast al weer iets met een of ander fotomodel.
Een vlaag woede borrelde in me op en met een harde klap sloeg ik de spiegel stuk.
Een pijnscheut schoot door mijn hand die begon te bloeden door de glasscherven.
Zonder iets te doen, staarde ik ernaar. Het deed pijn. Goede pijn.
"Melody", mompelde ik in mezelf. "Je gaat jezelf niet pijnigen. Hij is het niet waard."
Ik zuchtte en haalde voorzichtig 1 voor 1 de scherven eruit. Vervolgens gooide ik ze in de vuilbak en ontsmette mijn hand.
Hij was het wel waard.
Hij was alles waard.