Chapter 32

“We moeten haar doden, anders blijft ze achter ons aanzitten!” Jack loopt met een gehaaste pas de berg af. “Jack nee!” ik pak zijn arm ruw vast en draai hem mijn kant op. “ik wil je niet weer kwijt” Jack zucht en neemt mijn hoofd stevig vast. “maudy, ik weet dat we veel hebben mee gemaakt, maar ik kan niet met een gerust hart veder, als ik weet dat zij achter ons aanzit. Ik kan niet rustig een oog dicht doen, zonder te weten dat jij veilig bent.” Ik keek hem aan. “Hoe gaan we haar doden?” vroeg ik stil. “Haar zwakte punt, land” ik keek hem vaag aan. “Hoe wil je dat doen? Een beetje zand over haar heen gooien?” jack lachte. “Nee lieverd, we gaan naar de Olawii desert.” “Is daar iets bijzonders aan?” Jack knikte. “Ja, er is geen water, lucht, aarde of vuur” “maar er is zand en lucht!” “Het is een afgesloten woestein aan het einde van de wereld, geen wind, en zand is niet bestuurbaar voor haar, het is niet een vaste stof” ik keek hem met wat angst in mijn ogen aan. “vertrouw me” ik knikte. “Ik vertrouw je altijd.” Ik gaf hem een zoen. Een zoen die nog nooit zoveel betekent heeft. Het was intenser, het was specialer. Meer liefde, meer passie. “moeten we dan weer zo een hele kaart volgen met moeilijke raadsels?” vroeg ik moeilijk. “Nee lieverd, ik ben er eerder geweest.” Ik zuchte opgelucht. “Ik wil gewoon geen risico’s meer nemen om jou kwijt te raken Jack, ik wil een normaal leven ..” “normaal zal je nooit krijgen” ik keek hem geschrokken aan. “eens een piraat altijd een piraat” dat was waar. Er lag altijd wel wat op de loer. Jack reek zijn hand naar mij uit. “Are you gonna take that ride with me?” ik legde mijn hand in die van hem. “yes, I do” Jack trok mij op zijn rug. “Then lets go” hij rende de berg af. Ik gierde het uit van plezier. De wind vloog door mijn haren. Hier heb ik altijd van gedroomt. Echte liefde. Mama zei dat ik het niet van een piraat kon krijgen, omdat die niet te vertrouwen zijn. Mam je hebt het fout. De liefde van mijn leven is een piraat. “Papa wacht!” jack keek geschrokken om. Merle kwam achter ons aan gerent. “ze noemde me papa ...” zei jack verslagen. Ik glimlachte. “Dat ben jij vanaf nu ook” ik ging van zijn rug af en nam Merle in mijn armen. “Ga jij met ons mee?” vroeg ik verbaast. Merle knikte hevig. “Ja! Ik wil later ook een piraat worden netzoals Papa en jou!” ze gaf mij een enorme knuffel. “En dat mag van mij, ik zal je het niet verbieden lieverd” Merle huppelde vooruit. “Is het wel goed om haar nu al kennis te laten maken met de harde wereld?”vroeg Jack zich af. Ik knikte. “Je weet niet hoe het is om afgeschermt te worden van de echte wereld, ze moet het weten, zo vroeg mogelijk.” Jack knikte en gaf een kus. “Laten we dan maar gaan” Hij legde een hand op mijn heup en samen liepen we het oerwoud uit. Op weg naar ons volgende avondtuur, niet weten wat er ons zal volgen, niet weten of we het zullen halen. Maarja, dat zien we dan wel, als de tijd daar is.

reacties?