deel 1.

(ik hoop dat het in de smaak valt, zo ja,
gelieve een comment achter te laten, dan weet ik of ik mag verder schrijven of niet.xD)

'Omg.' grinnikte ik, toen ik het treinkaartje in mijn handen had. 'Perron 9 3/4, djeezes, wat een dwaze mop, ben ik er mooi ingeluisd' mijn handen gingen naar de kantjes van het kaartje en ik wou het in stukken scheuren toen ik een vriendelijke stem hoorde. 'Nieuw Hier?'. Ik draaide mij met een ruk om. 'Ja, inderdaad,' begon ik tegen het meisje 'Helaas was dit bezoekje maar tijdelijk.' Ze gniffelde. 'Wat?' vroeg ik verbaasd. 'Je doet me aan mezelf denken,' begon ze, ' de eerste keer toen ik dat kaartje in mijn handen had, wou ik het ook niet geloven.' Vluchtig keek ik nog eens ongelovig naar het kaartje, hield het tegen het licht en schudde dan toegeeflijk mijn hoofd. 'tjah, misschien hebje wel gelijk. Anders had ik dit allemaal niet...' Ik knikte naar de gigantische hutkoffer die boordevol schoolgerei zat en naar de kooi waar ik een vleermuis had ingestoken. 'Gekocht op de Weg is Weg?'Vroeg ze en ze stak haar hand door de kooi, aaide het beestje en glimlachte er vertederd naar. 'Tjah,' ik glimlachte zwakjes, 'Of hoeje die eigenaardige straat ook weer noemt.'We begonnen allebei te lachen. 'Sorry, het is misschien niet echt beleefd van mij,' ze stak haar hand uit, 'Mijn naam is Hermelien Griffel.' Ik schudde haar hand,'Aangenaam, Caitlin.'Ze schonk me een grote glimlach, die uitstekend paste bij haar Lichtbruine krullen. "Ze leken een beetje op die van mij, alleen lichter van kleur" bedacht ik. 'Caitlin...' begon ze, 'is dat geen Ierse naam dat Puur betekend?'
Ik leek een beetje uit het veld geslagen door die plotse alwetendheid. 'Inderdaad.' glimlachte ik zwakjes. Zelfvoldaan streek ze haar haar uit haar ogen. 'Zo, Caitlin,' Ze nam haar kat in haar armen die de hele tijd al roerloos op haar koffer zat. 'Zin om de oversteek naar Perron 9 3/4 te wagen?' Ik knikte geamuseerd. 'Zolang ik er mijn leven niet voor waag.' vulde ik haar aan. We lachten. 'Kom.' ze loodste mij mee naar perron 9 en 10. 'Hier is het.' we stopten. Ik stond een tijdje verdwaasd naar de muur ertussen te staren, toen er plots een paar mensen kwamen die met volle snelheid naar de muur ertussen renden en toen verdwenen alsof ze er nooit waren geweest.'Nee, dit méén je niet.'Het klonk meer als een smeekbede dan als een vraag. Ze begon te lachen. 'Als je wilt mag je eerst gaan.'Vriendelijk wees ze in de richting van de muur. Ongelovig schudde ik mijn hoofd. 'Toe maar.'Ik zuchte luid. Voorzichtig nam ik mijn gerief bij elkaar op het karretje, nam Tinkerbell (want zo noemde mijn nieuwe huisdier) dicht tegen mij aan, sloot mijn ogen en liep met volle vaart naar de muur. Ik verwachte een harde smak en een gevecht met de zwaartekracht maar in plaats daarvan werd ik met een klein zuigend geluidje naar de andere kant gebracht. Voorzichtig opende ik mijn ogen en een bewonderenswaardige glilmlach speelde op mijn lippen. Hermelien stond ook al naast mij en legde haar arm over mij. 'Wat zei je ook alweer, dat dit een grapje was?' Haar blik doorboorde zich in mijn ogen en ik knikte veronschuldigend. 'Oke, misschien had ik het mis.'Gaf ik verslagen toe. De gigantische rood-zwarte trein stond warm op de rails. Grote witte stoomwolken verschenen langs de wielen. De treinconducteur floot. 'O, we zijn wat laat.'Panikeerde ze en trok me mee naar binnen. 'He, mijn bagage en Tinkerbell'Gepikeerd wilde ik teruggaan toen ik een een warm donzig lijfje langs mijn armen volde strijken. 'Tinkerbell.'zuchte ik gerustgesteld. 'De conducteur zorgt wel voor de bagage,' Stelde Hermelien mij gerust, 'En die vleermuis van jouw, slim beesje trouwens.'Ik knikte opgelucht en volgde Hermelien naar een lege coupé. Waar we ons instaleerden toen de trein net vertrok. Ze haalde een boek uit, 'Hopelijk stoort het niet.' ze zwaaide ermee voor mijn neus. "Geschiedenis van de Toverkunst, deel 4." luidde de omslagtitel. Ik gaf haar een bemoedigend knikje en ze begon dankbaar te lezen. 'Oh ja,' Ze keek me aan van over de rand van haar boek. 'Als Ron en Harry hier zijn, stel ik je wel even aan hen voor.'En na mijn stille knik las ze gewoon verder...








(einde deel 1.)

Reageer (3)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen