Open the door

Het wordt echter al avond en David had pizza's besteld. De jongens die er super chagie uitzien schuiven tegen hun zin aan tafel, en enkel het geluid van de kinderen en de G's peppen ons wat op. Wat hebben hun eigenlijk echt? Je kunt toch niet meteen zo kwaad worden op een paar onnozele wafels na! Ik heb door deze discussie niet meteen veel honger en schuif het bord weg. 'Zit je vol van de wafels?' gromt Bill me toe. 'Ja eigenlijk wel.' zeg ik schouderophalend. Ik heb hier geen zin in. 'Pff, moest je er ons maar gegeven hebben!' bromt Tom. Fien houdt wijselijk haar mond, maar dit is te gek voor woorden. 'Zijn jullie ooit zwanger geweest?' brom ik hen toe. 'Wat is dat nou weer voor vraag, grapjas?' zucht Bill duidelijk geïrriteerd. 'Nou?' zegt Fien hard. 'Wat denk je zelf joh!' bromt Tom haar toe. 'Wel ik weet wel hoe het is, en al zeker als mijn drang naar wafels te groot wordt, dan ga ik iederen lopen uitschelden als ik mijn zin niet krijg, dus in hemelsnaam, voor een paar nutteloze wafels?' zegt ze ontzet.


Ze zwijgen en de G's voelen duidelijk de spanning hangen. Ik rol mijn ogen als ze niet echt van plan zijn te antwoorden. 'Jullie zijn echt kinderachtig bezig, jullie overleven heus wel zonder wafels.' vervolgt Fien dan en met een klap klettert Bill's stoel op de grond. Hij kijkt ons beiden kwaad aan. 'Wij doen alles voor jullie, echt alles, we hebben deze bus geregeld omdat we wisten dat jullie graag meewilden, en wat krijgen wij?' roept hij ontzet uit. 'Overdrijven jullie niet een beetje?' vraagt Stephanie rustig. 'Nee! We willen enkel maar wafels en in Bill's geval de Skittles, maar blijkbaar zijn die dingen ook net teveel gevraagd.' bromt Tom op zijn beurt en Shawn kijkt hem met bange oogjes aan.

'Tom doe eens normaal, zie je niet dat je de kinderen bang maakt!' zegt Fien streng en Shawn omhelst haar. Ik zeg dit keer niets en staar wat naar de halve pizza voor mij. Misschien hebben ze ergens een punt, ik weet niet. Ze doen wel heel veel voor ons, meer dan we echt nodig hebben zelfs, misschien hadden we toch beter een paar wafels gespaard.

Ach wat zeg ik nu weer, het zijn wafels, geen diamanten! Bill gaat weer zitten en drinkt van zijn cola. 'Zijn we nu terug vrienden?' vraagt Shawn zacht en Tom kijkt hem aan. 'Waarom heb je geen wafel voor mij bewaard?' vraagt hij bot. 'Omdat ik niet wist of je hem wel koud wilde eten.' zegt hij schuldig. Tom zucht en Georg schiet plots in de lach. 'Jullie zijn gewoon gestoord! Maken jullie echt ruzie om een paar wafels? Serieus mannen, we vragen toch gewoon aan de chauffeur of hij even aan een supermarkt wil stoppen, en doen de fotoshoot een uurtje later.' verklaard Georg slim. De tweeling kijkt op en knikt. 'Kan ook, maar het gaat om het principe.' gaat Bill mokkend door. 'Bill, hou toch op, volgens mij gaat het jou om veel meer dan een paar gesuikerde wafels! Je moet toch ook altijd overal een drama van maken, Aargh, niet te geloven dat ik overnieuw met je trouw !' roep ik ontzet en been de kamer uit.


'Blake, kom terug!' roept Gustav geschrokken maar ik luister niet. Waarom doet hij nou zo moeilijk? Volgens mij wil hij gewoon ruzie hebben, klinkt bizar, maar het kan best! Ik gooi de kamer dicht en draai hem meteen op slot. Ineens denk ik terug aan de dingen die ik zei. Misschien had ik dat trouw gedeelte weg moeten laten. Maar ach wat, hij mag overdrijven dus ik ook. 'Mama, doe open!' hoor ik plots en hoor gerammel aan de deur. 'Liefje niet nu.' zucht ik vermoeid. 'Maar wat doe je daar?' Die nieuwsgierigheid kan me dus flink gaan irriteren. Maar wat kan hij eraan doen, het is een Billding. 'Laat mama even met rust Max, ik kom zo wel terug.' zeg ik en hoor hem zuchten. Ik ga op het bed liggen en stop mijn mp3 in mijn oren, even rust en tijd voor mezelf. Al snel val ik in slaap.


Ik open mijn ogen en geeuw uigebreid. De kamer is donker en ik kijk verbaasd naar de klok. Wat? 9 uur? Heb ik dan 2 volle uren liggen dutten? Ik grinnik en hoor de muziek nog altijd in mijn oren spelen. Maar vaagjes hoor ik geklop en gepruts. Verbaasd neem ik mijn koptelefoon af en hoor dat het aan de deur is. Ik hoor een klik en met veel geweld en lawaai vallen er 3 man binnen. Met name, Georg, Bill en Tom. 'Dit kun je niet menen!' roept Bill kwaad en ik zie dat hij ghuild heeft. 'Wat doen jullie met de deur van de slaapkamer?' vraag ik nog zwakjes door de slaap. 'Jou hieruithalen, we dachten dat er iets gebeurd was, je ligt hier al 2 uren zonder iets van je te laten horen!' zegt Georg geschrokken. 'En wat doe je? Je ligt lekker te slapen met een koptelefoon!' roept Bill kwaad en trekt het ding uit mijn handen.


'Heyheyhey, je hoeft niet meteen zo bot te doen hoor, wat zou ik in hemelsnaam moeten doen? Mijn polsen oversnijden, omwille van je wafeltjes?' vraag ik droogjes en kruip het bed uit. 'Ik was ferm ongerust hoor, ondankbare echtgenote!' roept hij me kwaad toe. 'Was nergens voor nodig, egoïst.' zeg ik kalmpjes en loop langs Gustav naar de woonkamer toe. Meteen als Max me ziet rent hij op me af om me te knuffelen. 'God, Blake, gaat alles goed?' Fien kijkt me bezorgd aan. 'Relax joh, ik sliep met headphones, ik maakte me niet van kant hoor!' brom ik en voel Max nog steeds aan me hangen. Serieus, denken ze nou echt dat ik tot zoiets in staat ben? De snelle voetstappen achter mij doen me overeind komen en snel loop ik naar de keuken. 'Je kan me niet ontlopen hoor!' gromt Bill weer. 'Kan ik best.' zeg ik koppig en schenk een glas water uit. Hij doet de keuken deur dicht en kijkt me strak aan. Ik zucht en kijk hem ook aan. 'Waarom heb je gehuild?' vraag ik dan maar.


'Gaat je niets aan.' bromt hij. 'Ook, goed.' en loop naar de deur. Hij grijpt mijn arm beet en ik kijk hem kwaad aan. Plots begint hij te huilen en glijd zijn hand van mijn arm af. Geschrokken kijk ik hem aan en hij draait zich weg. Waar heeft die nou weer last van? Ik heb hem al in tijden niet meer zo zien huilen. 'Bill?' vraag ik zacht en loop bij de deur weg. 'Het spijt me.' fluistert hij snikkend. Niet begrijpend kijk ik op hem neer, al ziet hij me niet. Ik zucht en zak naast hem op een stoel neer. Hij rilt wat en ik kan nu gewoon niet meer kwaad op hem zijn, het is ook zo'n idioot hé, en een schat van een man. Ik leun wat voorover en sla mijn armen om hem heen. 'Het is wel goed, liefje,sstt, rustig maar.' zeg ik zacht en voel hoe hij z'n handen op zijn ogen legt. 'Ik haat het als je me zo moet zien.' zegt hij gedempt, nadat hij gekalmeerd is. Ik grinnik. 'Het is menselijk Bill, maar, waarom huil je eigenlijk?' vraag ik zacht.

'Omdat je twijfelt over een tweede huwelijk.' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ik had dit ergens wel verwacht, hij had namelijk zo gehuild toen ik per ongeluk dat roddelblad over scheiden las, in de tijd. 'Je bent gek Bill! Ik zei dat enkel omdat je zou inzien dat je wel heel zwaar overdreef, natuurlijk wil ik nog eens met je trouwen!' zeg ik lachend en hoor hem kreunen. 'Dat wil je niet echt.' mokt hij. 'Oh jawel.' Hij schud resoluut zijn hoofd. 'Oké waarom zou ik niet willen?' vraag ik dan. 'Omdat ik te stom en te idioot ben, en omdat ik egoïstisch ben over mijn eten.' fluistert hij. Wat kan hij met momenten toch echt schattig gaan wezen! 'Ik hou van je Bill, van de Bill die je bent, en je bent gek op wafels en Skittles, ik had gewoon een paar wafels moeten sparen, het maakt niet uit.' zeg ik lief en streel door zijn haar. 'Echt?' en hij kruipt mogelijk nog dichter. Ik lach en zeg ja. 'ik hou ook van jou liefje, je bent helemaal niet ondankbaar.' verklaart hij schuldig. Hij gaat rechter zitten en ik zie dat zijn make up over zijn hele gezicht zit. 'Pandabeertje.' lach ik lief en veeg een paar veegjes af. Hij ziet er echt zielig uit. De deur gaat open en Max komt erin met Tom en Fien.


Dankje voor de reacties xxxx