8.Plans

Ik snap niet hoe ze op het idee zijn gekomen om me naar Hogwarts te sturen. Waarom zou je nog naar school gaan als je alles al kent. “Kan ik niet gewoon hier blijven?”vroeg ik voor de zoveelste keer, niet dat het zou helpen, maar oké. “Scarlett je weet dat het niet helpt om er nog langer over door te gaan, dus zou je er dan alsjeblieft over opwillen houden?”vroeg Remus vermoeid. Ik wou mijn mond open doen om te protesteren, maar de blik die Remus me toezond weerhield me daarvan. Een tikkeltje chagrijnig liep ik naar de woonkamer waar ik verwelkomd werd door Fred en George die gouw ophielden met grappen maken toen ze mijn blik zagen. “Waarom bestaat er zoiets als school?”vroeg ik aan niemand in het bijzonder. “Kom op, zo erg is Hogwarts nog niet.”zei Harry die samen met Ron toverschaak speelde op mijn geïmproviseerd bed. “Kan wel zo zijn, maar ik ga me daar rot vervelen. De leerstof die jullie krijgen is voor mij basismateriaal.”bracht ik er een beetje wanhopig uit. “Je kan dan nog altijd gaan spijbelen en in een leegstaand lokaal met dat mooie zwaardje van je gaan spelen.”zei Fred. “Weetje Fred, eigenlijk is dat nog niet eens zo’n slecht idee.”complimenteerde ik hem. “Weet ik toch.”zei hij waarna hij me een knipoog gaf. “Je bent toch niet van plan echt te spijbelen, hé? Daar krijg je moeilijkheden van.”mengde Hermoine zich in het gesprek. Soms was ze net mijn moeder, die wees me ook altijd terecht op dingen. Desondanks was ze een schat van een moeder. Het is spijtig dat deatheaters ons huis opbliezen toen mijn ouders binnen waren. Voor beiden was dat het eind. “Hallo? Aarde aan Scarlett?”haalde Ron me uit mijn gedachten. “Huh? Wat?”vroeg ik verward. “Waar zat jij met je gedachten?”vroeg Ginny lachend. “In het verleden.”mompelde ik.