1.Prologue

This is so easy. “Hé Tops?”vroeg ik door de mike. “Wat?”hoorde ik haar zeggen door het oortje in mijn oor. Op het moment gebruikten we muggleapperatuur aangezien ze in de auto wachtte terwijl ik de deatheaters uitschakel. “Waarom zijn deatheaters dom?”vroeg ik haar. “Hoe moet ik dat nu weten?”vroeg ze me verbaasd terwijl ik één van mijn messen op de rug van een deatheater richtte. “Jij bent toch een schouwer, of niet soms?” vroeg ik haar waarna ik met het mes naar mijn doel gooide. “Raak.” fluisterde ik toen mijn doel neerviel. “Scar. Je gaat toch niet weer je messen gebruiken? Straks heb je er weer nieuwe nodig.”verzuchte Tops. “Voor wat moet ik ze anders gebruiken? De afwas?”vroeg ik haar nadat ik weer een deatheater had neergehaald. “En daarbij, messen zijn veel doeltreffender dan spreuken.”melde ik haar mijn mening waarna er nog een deatheater neerknielde met een mes in zijn rug. Ik rende nu door de poort naar het binnenste gedeelte van de tempel waarin ik mij bevond. Daar aangekomen werd ik omsingeld door deatheaters. Desondanks had ik een kleine grijns op mijn gezicht. “Tops.”zei ik toen ik nog eens rondkeek. “Wat? Je gaat me nu toch niet vertellen dat je in de problemen zit, hé?” vroeg ze me plagend. “Ik zit in de problemen.”vertelde ik, haar laatste vraag negerend. “Zoals gewoonlijk zal je weer één of andere manier vinden om je er weer uit te halen.”hoorde ik haar verveeld mompelen waardoor ik harder begon te grijnzen. Ik wandelde naar het midden toe waar het voorwerp dat Voldemort zo graag wou lag. Tot nu toe hadden zijn slaafjes nog niets gedaan. Toen ik het zwaard dat er lag had opgepakt en had weggestoken, draaide ik me om. De deatheaters waren dichterbij gekomen en ik vroeg me af of we nog zouden gaan vechten. Vanuit het niets kwamen er plotseling een aantal deatheaters op me afgerend, maar nog voor ze hun stok konden trekken lagen ze al op de grond met een mes in hun borst. “Zit je nog steeds in de problemen?”hoorde ik Tops vragen. “Half en half.”zei ik schouderophalend, niet dat ze dat kon zien, maar oké. Ondertussen stond ik met mijn rug tegen de muur, in het nouwgedreven door de overgebleven deatheaters. Één van mijn beste eigenschappen is dat ik geen toverstok nodig heb om aan magie te doen. De bange uitdrukking die ik op mijn gezicht had gezet verdween en een grijns kwam ervoor in de plaats. Toen de deatheaters dat zagen zetten ze verschrikt een stap achteruit. “Explosa.”zei ik met een dreigende klank, waardoor er een soort explosie van mij afkwam door de kracht van de explosie vlogen de deatheaters naar achteren waar ze bewusteloos bleven liggen. Het enige nadeel van de spreuk is dat het effect heeft op alles in de omgeving. Zo ook de muren van de tempel. Toen ik doorkreeg dat de tempel op instorten stond, rende ik zo snel als mogelijk was naar de uitgang.“Tops, start de auto.”zei ik toen ik de uitgang zag. Daar aangekomen rende ik naar de auto. “Rijden!”riep ik toen ik nog maar een meter van de auto verwijderd was. Behendig sprong ik in de rijdende auto waarna Tops me met één van haar vragende blikken aankeek. “Je hebt de tempel opgeblazen?”vroeg ze terwijl ze haar wenkbrauwen naar me optrok. “Het ging perongeluk.”verdedigde ik mezelf.