De kennismaking in het bos

Er was eens een tuinkabouter, die heette Gerrit. Hij woonde vlak naast het bos in een oud hondenhok dat hij ergens had gevonden. Op een dag moest hij naar de supermarkt, want de kaas was op. Hij pakte zijn mandje met bloemetjes erop en ging naar de supermarkt. Die supermarkt was midden in het bos. Hij moest dus langs de grote boze wolf zien te komen. Een tijdje ging het goed en was hij niet bang. Maar toen hoorde hij geritsel. Was het de wind? Hij rende verder maar ja hoor, daar kwam de wolf al achter hem aan. Hij rende zo hard hij kon, maar de wolf haalde hem in. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp! Schreeuwde hij. De wolf lachte. Ik ga je pakken, ik ga je pakken! De wolf sprong en de tuinkabouter maakte zich klaar voor de klap. Maar, waar bleef die klap? Gauw keek hij achterom. Daar stond een tuinkaboutermeisje met een mes in haar hand. Ze had de wolf in zijn tong gestoken en die was er huilend vandoor gegaan. Lachend stond ze daar. Je hoeft niet bang te zijn hoor, hij is al weg. Langzaam kwam de tuinkabouter overeind. Dat zo'n meisje hem kon redden! Ze gaf hem een hand. Ik heet Frida, en jij? Zei ze met een lieve glimlach. De tuinkabouter werd helemaal rood. Ik eh, ik heet Gerrit. Waar kom je vandaan? vroeg ze. Even kon hij zich helemaal niet meer bedenken waar hij vandaan kwam. Gelukkig, hij wist het weer. Van naast het bos. Ze lachte. Ik ook! De tuinkabouter wist niet meer wat hij moest doen. Hij was helemaal smoorverliefd! Als verdoofd ging hij op 1 knie zitten. Wil je met me trouwen? Vroeg hij. Frida keek hem raar aan. Trouwen? Maar ik ken je net! Ik wil eerst nog een taartgooigevecht houden! En ze haalde een kersenvlaai uit haar tas en gooide die in zijn gezicht.





Moet ik verder