Chapter 31

"Ik kan niet meer" Merle laat jack los en gaat op een steen zitten. "Kom op Merle! We kunnen Jack niet opgeven!" Ik legde Jack in mijn bijde armen. "Ik volg wel" Merle trok haar schoen uit en keek naar haar blaren. Ik zuchte en liep met Jack in mijn arme de berg op. Ik moest het halen, ik kon hem niet verliezen! Niet nawat we allemaal hebben meegemaakt. De regen werd verblindend. Ik kon nauwlijks de weg nog zien. Waar is liefde als je het nodig hebt? Ik keek naar Jack. Het licht in mijn handen. Ik heb de liefde in handen. Ik bepaal wat ik met de liefde doe. En ik zal er voor zorge dat de liefde herezen word. Ik liep verder de berg op. Rotsblokken vielen naar beneden, modder glipte onder mijn voeten vandaan. Ik viel op de grond. Jack rolde uit mijn handen en belande een paar meter verderop. Zijn gzicht was doorbloed en en zijn dreads zaten vol modder. Ik probeerde op te staan maar mijn enkel werkte niet mee. Verzwikt. Ik probeerde erop te staan. Geboken. Bagger, ook dit nog. Ik kroop naar Jack toe en veegde de modder van zijn gezicht. Ik nam hem weer in mijn armen. Ik stond hinkelend op. Dit was echt vermoeiend. Ik keek omhoog, og zeker een kilometer te gaan. Ik zuchte. "Maudy wacht!" ik keek achterom. Merle. "Ik help" Merle hielp Jack dragen, dit ging een stuk gemakklijker. Hoe hoger we kwamen, hoe heviger de storm was. We hadden de top berijkt. De mooie bomen waren verwoest, het meer was half leef. Niks stond nog mooi te bloeien. Ze wilde de liefde kapot hebben, maar ik heb de liefde in mijn handen, en ik zal het terugbrengen. Ik legde Jack voorzichtig in het meer, of naja, het plasje water wat er over was. Ik las de spreuk op. Kom op. Ik berreide me voor op diezelfde flits, maar er gebeurde niks. "Kom op!" ik las de spreuk nog eens op en gooide wat water over Jack zijn gezicht. Niks. "GODVER KOM OP!" ik schreeuwde de spreuk uit, weer niks. Ik ging op mijn knieeën zitten naast jack en pakte zijn hand vast. "Dit kan niet het einde zijn, god mag ons niet zo straffen." Ik liet ee traan vallen in het water. Het water kreeg zijn rozige kleur terug. "zeg de spreuk!" Merle wees naar het altaar. Ik knikte. "als twee naar één en van één naar twee, liefde is iets moois dat daag je je hele leven mee" Het water begon te borrelen en licht te geven. Bellen ontplofte en er kwam gas uit. Het gas vormde een wolk om Jack heen. ik keek mijn ogen uit. Zou het? Jack werd de lucht ingedragen en bedolven oder een rozewolk. De lucht klaarde op, de bomen stonden weer in bloei, vogels kwamen terug. De liefde was terug. De wolk verdween en jack viel zacht terug in het water. Ik keek volle hoop naar zijn gezicht. Zijn ogen opende langzaam. Ik vloog hem meteen om zijn nek. "Ho, waar heb ik dat aan te danken?" vroeg hij verbaast. "Je was dood Jack" ik liet tranen van geluk in zijn nek vallen. Hij nam mij stevig vast. "Bedankt, bedankt voor alles"

Reacties?