De vleugel die je vleugels geeft

Ik loop samen met Sententia de hal binnen en meteen begint ze te dansen op de vrolijke muziek die door het hele huis galmt. Ze gooit haar been hoog in de lucht en maakt er een sierlijk gebaar bij. Daarna maakt ze een paar bewegingen met haar hand en doet plots een achterwaartse salto. Ze landt perfect in evenwicht op de grond met een been naast haar hoofd opgetilt en een arm uit gestrekt.
"Tadaa."zegt ze trots. Ik begin snel te klappen en ze laat haar been weer los.
"Hoe ?"vraag ik ,maar ze haalt haar schouders op.
"Ik hou gewoon van dansen en de muziek voert me mee naar plekken waar ik alles kan."zegt ze en ze begint te stralen. Ik knik en loop naar de woonkamer waar de muziek nog harder is. Ze trekt me mee naar een grote ruimte en begint te dansen. Ze lacht even naar mij. Plots voel ik dat ik wil dansen en mijn zorgen vergeten. Ik ga naast Sententia staan en doe haar bewegingen na. Ik hurk en strek me been. Ze lacht en knikt. Dan schiet ik overeind en duw mijn handen naar beneden en weer omhoog. Ik stap opzij en dan weer terug. Mijn handen bewegen op de muziek en ik draai een rondje. Alles gaat vanzelf en ik vindt het prima. Wanneer de muziek stopt draai ik me om naar Sententia en zij staat me aan te kijken met open mond.
"Dat was ongeloofelijk."zegt ze en ze maakt er een beweging bij om het meer kracht bij te zetten. Ze probeert met moeite een beweging van mij na te doen en schudt dan haar hoofd. Ik doe het voor en zet een stap opzij en kruis me handen. Dan zet ik mijn andere been erachter en doe dezelfde hand voor mijn buik. Dan doe ik het nog een keer ,maar dan de andere kant op. Sententia doet me na en glimlacht.
"Je kan goed dansen."zegt ze en loopt dan naar een iets waar groot grijs doek overheen ligt. Ze haalt het doek eraf en er wordt een zwarte vleugel zicjhtbaar. Ik hap naar adem.
"Kan jij spelen ?"vraagt ze en kijkt me hoopvol aan.
"Ik kan het proberen."zeg ik en ga op het krukje voor de vleugel zitten. Sententia klapt blij de vleugel open en ik doe de klep voor de toetsen open. Er wordt een rij toetsen zichtbaar. Ik ga voorzichtig met mijn wijsvinger over de toetsen heen en plots duw ik een toets in. Langzaam dringt de klank in me door en ik sluit mijn ogen. Ik zet mijn handen op de toetsen en ik druk zachtjes de toetsen in. Langzaam open ik me ogen weer en ik zie dat Sententia midden in de zaal me aan staat te kijken. Ik druk voorzichtig de knoppen en de klanken zweven langzaam door de kamer. Ik verander van positie met mijn handen en druk die toetsen in. Sententia lacht en begint te dansen. Raito komt plots hijgend de kamer binnen en kijkt naar mij door zijn warrige haar. Langzaam loopt hij naar me toe en gaat naast me zitten. Hij legt zijn handen op een paar toetsen en druk ze om ste buurt in. Ik kijk hem aan en hij glimlacht naar mij en ik glimlach terug. Hij kijkt met een rood weer naar de toetsen en verrandert weer met zijn handen van positie. Plots vervaagt de kamer en het enige wat ik zie is hem. Ik voel me warm van binnen worden en het lied dat ik speel klinkt prachtig met Raito erbij. Mijn handen beginnen langzamer te spelen en ik zie een meisje voor me dat staat te wachten in de kou op iemand ,maar niemand is er. Ze is alleen. Plots verschijnt er iemand in de duistenis en ze staan daar arm in arm. De muziek zwakt af en er zijn nog maar een paar noten om te spelen. Ik kijk naar de toetsen en mijn vinger gaat naar de toets in het midden om de laatste noot te spelen. Plots wanneer ik de toets in wil drukken raak ik Raiko's vinger aan en druk op zijn vinger zodat de laatste noot uit de vleugel opstijgt. Alles verdwijnt alleen blijft de noot door de kamer heen zweven en ik kijk Raito aan. Hij houdt de toets in gedrukt en plots buigt hij zich naar mij toe en raakt met zijn lippen de mijne aan. Ik voel me warm worden en ik zoen hem terug. Hij pakt me vast met zijn warme handen mijn handen vast en we zitten daar op het krukje achter de vleugel. De laatste noot verdwijnt en er heerst weer stilte in de kamer. Ik hoor iemand naar adem happen en ik kijk op. Sententia staat onbeweeglijk ons aan te kijken. Snel sta ik op en loop naar Sententia toe.
"Dit is niet wat het lijkt."zeg ik ,maar ze schudt haar hoofd.
"Ik dacht dat je me zus kon zijn ,maar..."ze kijkt me aan met ranen in haar ogen en ik voel medeleiden met haar. Haar betraande paarse ogen beginnen te gloeien.
"Ik wil zo graag een zus zoals jou."zegt ze en ik voel me rot hoe kon ik zomaar met een jongen gaan zoenen terwijl zij hier nog was. Ik kijk haar verdrietig aan en ik voel een schuldgevoel me bekruipen. Plots wordt ik op de grond geduwt en ik kijk verschrikt op. Raito staat voor me en kijkt Sententia woedend aan. Sententia's gezicht zit nu vol angst en ik herriner me visioen meteen. Ik kijk naar de deuropening en daar staat tante Margreet verschrikt in de deuropening. Boos loopt Raito weg en tante Margreet hobbelt vlug naar me toe.
"Mia gaat het ?"vraagt ze bezorgt en geeft me hand.
"Ja hoor."zeg ik snel en duw mezelf overeind.
"Sententia ga meteen naar je kamer."beveelt tnate Margreet en ik besef dat ik Raito mischien voor de verkeerde persoon heb aangezien. Snel ren ik de kamer uit. Ik moet Raito vinden en mijn excuses aanbieden.