Kids in America - 4.5

      “Idioten” mompelde Olivia. Louis en Harry waren in een soort ijsgevecht verwikkelt geraakt. Maar omdat ze niet uit keken had ook Zayn ijs op zijn kleren gekregen en had zich ook in hun ijsgevecht gemoeid.
      “Ik zal ze wel uit elkaar halen” Liam wierp nog een laatste blik op zijn kleren voor hij zich op de drie kleuters storte.
      “Waarom ben je weer bevriend met hen?” Olivia wende haar blik van de jongens af zodat ze naar Niall kon kijken. Deze haalde zijn schouders op waarna ook hij zijn blik verplaatste.
      “Ik heb geen idee” Niall glimlachte waardoor Olivia een stuk van zijn tanden kon zien. Eerlijk is eerlijk ze stonden niet recht, maar Olivia vond ze mooi. Ze hield namelijk niet van perfecte jongens, imperfectie was voor haar perfectie. En die scheve tanden zorgden ervoor dat ze Niall perfect vond.
      “Waar kijk je naar?” Niall was gestopt met glimlachen toen hij door kreeg dat ze naar zijn tanden staarde, nog iets waar hij onzeker over was.
      “Je glimlach” was haar simpele antwoord. “Je moet meer met je mond open glimlachen, dat is mooier dan met je mond toe”
      “Dank je voor het compliment”
      “Ik vertel enkel de waarheid” het waren dezelfde woorden die ze enkele uren geleden had gezegd, maar toch deden deze woorden hem weer glimlachen. Waarschijnlijk omdat de woorden uit Olivia’s mond kwamen.
      “Olivia!” Olivia’s ogen keken een andere kant op waardoor Niall er niet meer in kon kijken. Met een geïrriteerde blik keek hij dan ook maar op, recht in het gezicht van Louis die onder het ijs hing.
      “Wat heb jij gedaan?”
      “Harry heeft me bekogeld met ijsjes en nu ben ik vuil” met een pruillipje keek Louis haar aan. Olivia zuchte en haalde vier handdoeken uit haar tas. “Waarom zitten er handdoeken in die tas?” Louis pakte één handdoek en probeerde het ijs uit zijn haren te krijgen.
      “Er zitten handdoeken in mijn tas omdat we ik dacht dat jullie misschien nog wel is in de zee gingen gaan nu we toch hier zijn” Zayn, Harry en Liam namen dankbaar een handdoek aan. “Er liggen propere kleren in het busje. Ik ben op alles voorbereid” Olivia stond op, haalde de autosleutels uit Louis broekzak en wandelde dan voorop richting het busje.
      “Hoe komt het dat Olivia dat allemaal bij heeft? Of nee, hoe weet ze dat ze dat allemaal moest mee nemen?”
      “Ze kent mij al bijna heel haar leven” Louis haalde zijn schouders op.
      “Ik hoop dat er goede kleren tussen zitten, ik heb aan jullie manager gewoon een paar kleren gevraagd van iedereen, als het niet bij elkaar past heb je pech” Louis trok zijn T-shirt uit, waarna hij met een doek, die hij nat gemaakt had door er wat water uit een van de flessen op te doen, over zijn buik.
      “Waarom deed jij eigenlijk niet mee, Niall? Voedselgevechten vind je normaal gezien toch leuk?”
      “Dat vind ik ook” mompelde Niall. Hoe kinderachtig moest het wel niet klinken in Olivia’s oren dat een jongen van bijna achttien van voedselgevechten hield.
      “Waarom deed je dan niet mee?”
      “Hij had afleiding” Niall wierp een kwade blik op Harry, die net zoals Louis in bloot bovenlijf stond. “Waarom doen we weer T-shirts aan?”
      “Omdat er anders meisjes flauw vallen als ze je zo zien” Olivia smeet een T-shirt naar Harry’s hoofd die deze net op tijd kon opvangen.
      “Je bedoelt dus dat ik knap ben?”
      “Ik bedoel eerder het omgekeerde, maar wat jij wil” Olivia haalde haar schouders op en grijnsde toen ze Harry’s verbaasde gezicht zag. Nog nooit had iemand zoiets tegen hem gezegd, maar Harry kon Olivia’s humor duidelijk appreciëren.
      “Die is goed” Harry grinnikte en trok toen, met tegenzin, de T-shirt over zijn hoofd heen en wreef vervolgens met zijn hand nog eens door zijn haren, die nat waren geworden nadat hij er water op gegoten had zodat het ijs verdwenen was.
      “Ik denk dat we best terug gaan” Liam wierp een blik op de klok.
      “Waarschijnlijk wel” Zayn smste rap naar de meisjes, die nog steeds in het stadje rond wandelde, dat zij al zouden vertrekken. Olivia zette zich weer op de passagiersstoel, Louis ging op de bestuurdersplaats zitten, draaide de sleutel op en het geronk van de motor vulde Olivia’s gehoorgang.

Even ter informatie: Ik ga vandaag, aangezien ik een beetje tijd heb, veel schrijven aan Serendipity (: Ik heb tem deel negen al afgeschreven dus ben ik nu aan deel tien bezig (: Maw ik ga aan pagina vijfig beginnen in Word (:
Ik hou van reacties ^^ Die zorgen ervoor dat ik inspiratie krijg (: En wat zouden jullie willen dat er in deze story gebeurd? Misschien kan ik een idee gebruiken ^^ Dus fantaseer er maar op los (: