34. Good morning sunshine

Alice pov.
Ik word langzaam wakker. Damon ligt naast me. Ik glimlach en kijk hoe hij rustig ligt te slapen. Langzaam opent hij zijn ogen.
‘Good morning.’ zeg ik met een glimlach.
Stefan komt binnenstormen. Hij kijkt ons boos aan.
‘Is er iets?’ Vraag ik met een onschuldig stemmetje.
‘Dat je dat zelfs nog durft te vragen.’ Hij kijkt me minachtend aan.
Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Oké, ik weet serieus niet waar je het over hebt.’
Hij gooit een krant op tafel. Ik lees de voor pagina.
3 dokters en 1 patiënt op brute wijze vermoord
Ik lees verder.
Maandag avond zijn er in Mystic Falls Hospital, drie dokter en een patiënt op brute wijze om het leven gekomen. Er was geen getuigen en van de dader ontbreekt ieder spoor. De lijken zijn gevonden, allemaal met een grote wond in de nek en bijna volledig van bloed ontnomen. Een andere patiënt onder de naam van Bridget Taylor wordt vermist. Er wordt beweerd dat ze in de operatiekamer was terwijl deze massamoord werd gepleegd, maar een van de medewerkers verklaard dat het meisje in kritieke toestand was en dus alleen een vijfde slachtoffer zou kunnen zijn. De politie staat voor een raadsel.
Ik kijk hem ontzet aan. ‘Ik heb dit niet gedaan. Kijk naar mij! Zie ik er uit alsof ik vier, laat staan vijf mensen opkan?’ Dan kijkt hij naar Damon.
‘Wasn’t me.’ Zegt Damon ook. Hij kijkt naar mij. ‘Katherine?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, dat kan niet. Ze kan nooit zomaar uit die tombe zijn gekomen.’
Stefan kijkt bezorgt. ‘Betekend dat dan dat er een nieuwe vampier hier is?’
‘Daar lijkt het wel op ja.’ Zucht ik.
Het wordt hier ook steeds hectischer. Gister heb ik met Jeremy gepraat. Hij weet nu niets meer van alles dat er is gebeurd. Behalve dat hij mij zoende. Ik heb hem uitgelegd dat ik iets met Damon heb, maar dat ik wel erg graag als gewone vriend wil. Stefan haalt me uit mijn gedachten.
‘Maar wat gaan we nu doen dan?’
‘Ik ga vanmiddag wel even kijken.’ Zeg ik.
‘Moet jij niet naar school?’ Vraagt Damon quasi streng.
‘Ja, maar ik ga niet. Heb je daar problemen mee?’ En ik duw hem speels achterover op bed. Stefan schudt lachend zijn hoofd en loopt de kamer uit.
‘Nou?’ Zeg ik met een grijns.
‘Nee hoor. Je hebt het al langer volgehouden op school, dan mij ooit is gelukt.’
Hij draait zich op mij en zoent mijn nek.

Diezelfde middag loop ik met Damon door het bos. Hij besloot mee te gaan. Als eerst gaan we naar de tombe, maar daar is geen spoor van Katherine. We lopen nog wat rond, maar vinden niets.

Bridget pov.
Ik zit met mijn hoofd in mijn handen. Wat heb ik gedaan? Ik kijk naar de krant voor me. Vier doden. Ik heb vier mensen vermoord. Vol ongeloof schud ik mijn hoofd. Ik nog eens om me heen. Ik zit in een oud schuurtje. Toen de zon opkwam wist ik niet wat me overkwam. De zon brandde op mijn huid, het deed verschrikkelijk pijn. Nu is het al weer laat in de middag.
Ik wacht tot het donker word en ga dan naar buiten. Ik loop wat rond tot ik weer bij het ziekenhuis kom. Op de parkeerplaats zie ik Chris zijn auto staan. Deze keer voel ik geen verdriet. Alleen woede. Hoe kon hij mij dit aandoen? Als hij het niet had uitgemaakt was dit allemaal nooit gebeurd.