32. Slipped away

Bridget pov.
Langzaam zie ik het licht worden. Ik heb de hele nacht niet geslapen. Net zoals bijna elke andere voorgaande nacht. Elke keer als ik mijn ogen sloot zag ik Chris zijn gezicht weer voor me. Nog een beetje wiebelig sta ik op. Ik besef me dat ik sinds gister niets gegeten heb. Ik stap uit bed en ril. Wat is het hier koud. Ik zie dat het raam nog steeds open staat. Snel sluit ik het en doe een trui aan. Dan loop ik naar de badkamer en drink wat water. Ik draai de kraan uit en draai me om. Maar als ik wil teruglopen naar de kamer glijd ik uit en knal met mijn hoofd tegen de wasbak. Ik gil en dan word alles zwart.

‘Nee, verder geen letsel.’ Hoor ik een stem ver weg zeggen. ‘Ze is alleen bewusteloos. Ze kan ieder moment bijkomen.’ Langzaam hoor ik de stem dichterbij komen. Ik open mijn ogen en zie dat een man over me heen buigt.
‘Ah, zoals ik al zei.’ Ik frons en kijk de man vragend aan.
‘Wat is er gebeurd?’ Vraag ik een beetje verward. Ik lig nog steeds op de harde tegelvloer van de badkamer.
‘Weet je dat niet meer?’ Vraagt de man. Ik denk hard na.
‘Ik ben uitgegleden.’ Zeg ik moeizaam. Ik recht zitten. ‘Ik viel met mijn hoofd tegen de wasbak.’
De man knikt. ‘Het is goed dat je het je nog kunt herinneren. Je hebt geen hersenschudding.’
Ik probeer te gaan staan. Behalve een beetje hoofdpijn heb ik nergens last van.
‘Kan ik nu gaan?’ vraag ik.
‘Ja, je bent vrij om te gaan waar je wilt, maar…’ De man geeft me zijn kaartje. ‘Als je verder nog klachten overhoudt twijfel dan niet om te bellen.’ Hij lacht vriendelijk.
‘Natuurlijk.’
Hij loopt de kamer uit en neemt zijn koffertje mee. De baas van het hotel staat nog in de kamer. Ik had hem eerst nog helemaal niet gezien.
‘Weet je zeker dat het goed gaat?’
Ik knik. ‘Ja prima. Kan ik meteen even uitchecken? Ik moet weer verder, begrijpt u wel?’
‘Natuurlijk, ik zie je zo.’
Ik pak mijn spullen bij elkaar en loop achter de man aan de trap af.
‘Oké, hier is de borg terug.’ Hij geeft me het geld en ik geef hem de sleutel. ‘Bedankt. Fijne dag verder.’
Ik loop weg en stop de dopjes van mijn iPod in mijn oren.
All this time I was wasting
hoping you, would come around.
I've been giving out chances
everytime and all you do, is let me down
And it's taken me this long
baby but I've figured you, out
And you thinking we'll be fine again
but not this time, around
Mijn telefoon trilt. Ik heb een smsje van Isis.
Sorry, kon mijn mond niet houden . Chris is onderweg. Het spijt me zo!
Ik vloek. Ik had wel verwacht dat ze het aan iemand zou vertellen. Maar Chris? Ik rijd nu over de snelweg. Over een paar kilometer is er een groot meer. Ik weet wat ik moet doen over voor eens en voor altijd er vanaf te zijn.