31. Miss on-a-mission

Alice pov.
Het is al donker als ik het huis binnenkom. Ik zie Damon direct al staan. Zijn blouse is een beetje open en ik moet even diep ademhalen om me weer te herinneren wat ik ook al weer kwam doen.
‘Hoi. Wat jij deed bij Vicki? Waarom deed je dat?’ Zeg ik maar direct.
Hij kijkt me een beetje overweldigd aan. ‘Hallo, “Mevrouw-ik-ben-op-een-missie”.’ Ik houd mijn hoofd een beetje schuin en kijk hem streng aan, zodat hij weet dat ik het meen.
‘Wie wil dat weten.’
‘Ik.’
‘Wie nog meer.’ Hij slaat zijn armen over elkaar.
‘Dat doet er niet toe. Vertel gewoon.’ Ik kijk hem koppig aan.
‘Ik verveelde me.’ Zegt hij achteloos.
Mijn ogen worden groot. ‘En verder?’
‘En verder niets, ik verveelde me, punt. Dat was het.’
Ik kijk hem afkeurend aan. ‘In dat opzicht ben je dan net Katherine.’ Hij schudt verward zijn hoofd.
‘Zij vermoorde mij uit verveling, ze veranderde jou, Stefan en wie weet wie nog meer.’ Gefrustreerd blaas ik een plukje haar uit mijn gezicht. Maar het valt weer terug in mijn gezicht. Damon veegt het voorzichtig achter mijn oor.
‘Het is gebeurd, ik kan er nu niets meer aan veranderen. Maar ik zou het veranderen voor jou.’
Ik rol met mijn ogen en kijk weg. Ik laat me nu niet weer inpakken door lieve woordjes.
‘Ik meen het, Alice. Ik zou bijna alles voor je doen.’ Zijn prachtige ijsblauwe ogen kijken in de mijne en ik smelt.
Dat hij zo sentimenteel gaat doen is al heel zeldzaam voor Damon. En ik moet er bijna een beetje om lachen. Ik trek speels mijn wenkbrauw op.
‘Bijna?’
Hij grijnst. ‘Ja, er zijn twee dingen die ik niet zou doen.’
‘En dat zijn?’
‘In de middag zonder mijn ring buiten rondrennen en overgaan op een dierendieet.’ Ik lach. Hij kijkt me met een blik aan die ik niet ken.
‘ Wat?’ Zeg ik nog steeds een beetje lachend.
‘Niets.’ Zegt hij onschuldig. ‘Je hebt gewoon een leuke lach.’ Snel stop ik met lachen om hem te plagen.
Hij trekt een pruillipje. ‘Aahh, toe?’
‘Nope.’ Dan kijkt hij me met een ondeugende blik aan en begint me te kietelen.
‘Ahhh! Hahaha! Damon, stop! Daar kan ik niet tegen.’ Zijn grijns wordt alleen maar breder.
‘Stop!’
‘Make me!’ Zegt hij uitdagend.
Ik voel mijn gezicht veranderen en ik spring bovenop hem. Direct stopt hij met kietelen en kijkt me lachend aan.
‘Als je bovenop wilde liggen hoefde je het alleen maar te vragen hoor.’ Zegt hij lachend.
Ik rol met mijn ogen en geef hem een zoen. Gepassioneerd zoent hij terug.