27. Return to school

Ik kijk al uit vandaag. Niet dus. Damon en Stefan begrijpen misschien alles, maar dat kan ik niet van de rest van Mystic Falls zeggen. Zuchtend en steunend stap ik uit mijn auto. Ik zie mensen naar me kijken, met een beoordelende blik. Ik voel mijn irritatie-level stijgen. Ik haal eens diep adem en houd me in. In de verte zie ik Jeremy staat. In zijn nek zit een soort verband. Ik wil naar hem toelopen, maar Bonnie gaat voor me staan.
Ze knijpt haar ogen een beetje samen. ‘Jij gaat niet naar Jeremy.’
Ik grom. Het is een angstaanjagend geluid en ik zie haar schrikken. ‘Ga me nou niet irriteren, vandaag. Tenslotte wat wil je er tegen gaan doen dan?’ zeg ik terwijl ik mijn wenkbrauw optrek.
Ze is niet onder de indruk, maar ze kent Damon dus dat is geen verrassing.
‘Wat is echt, Vampier-PMS? Ik kan een vuur starten met mijn gedachtes.’
Ik rol met mijn ogen. ‘Oeh, beware of the wicked witch of Mystic Falls.’ Ik duw haar opzij en loop door naar Jeremy. Ik had vanmorgen echt moeten eten, dit doet echt geen goed aan mijn humeur.
‘Hoi, Jer.’ Zeg ik zo soft mogelijk.
‘Hi.’ Zegt hij afstandelijk.
‘Ik neem aan dat Elena je al een aantal dingen heeft uitgelegd over mij… en Damon en Stefan.’
Hij trekt sceptisch zijn wenkbrauw op. ‘Dat is nogal zacht uitgedrukt.’ Hij kijkt in de verte.
‘Heeft ze het ook verteld van Vicki?’
Direct zijn, zijn ogen weer strak op mij gericht. ‘Wat is er met haar.’ Vraagt hij een beetje bitter.
Oeps, dat heeft ze dus niet verteld. ‘Niets hoor.’
Hij slaat zijn armen koppig over elkaar. ‘Vertel.’
Ik schud mijn hoofd.
‘Ik kan hier ook gaan rondrennen en vampier roepen.’ Dreigt hij. Ik zie toch een zwakte in zijn ogen. Ineens verandert mijn humeur als sneeuw voor de zon.
‘Het spijt me wat Damon heeft gedaan. Het was mijn schuld.’ Ik zie de verwarring in zijn ogen. Direct is hij wat ik zei over Vicki vergeten.
‘Ik ben niet boos op jou.’ Hij meent het echt. ‘Ik zoende jou, niet andersom. Dat Damon zo overdreven reageerde is ook niet jouw schuld.’
Ik kijk hem een beetje plagend aan. ‘Aaaww.’
‘Nee, ik meen het!’ Hij geeft me een vriendschappelijke knuffel. Direct ruik ik weer de heerlijke geur van zijn bloed. Snel duw ik hem van me af.
‘Sorry, niet gegeten vanmorgen.’ Zeg ik verontschuldigend. Hij knikt begrijpend.
Dan fronst hij. ‘Kun je me vanmiddag het een en ander uitleggen? Ik heb zo het idee dat Elena zo veel mogelijk voor me verborgen wil houden. En ik wil juist meer weten, als ik eerlijk ben.’
‘Tuurlijk, vanmiddag? Om vier uur in The Grill, is dat goed?’
Hij knikt en dan gaat de bel. Ik look naar het lokaal en zucht nog eens diep. Dat ging beter dan ik had verwacht.