26. Comfort-food

We stappen de tombe uit en ik haal eens diep adem. De frisse buitenlucht laat me onverwachts duizelen.
‘Gaat het?’ Vraagt Damon bezorgt.
Ik glimlach. ‘Ja hoor, maar ik moet echt even wat eten.’
Hij neemt me mee, verder het bos in. ‘Anything for you my princess.’
Het is misschien vreemd, maar eigenlijk ben ik Katherine dankbaar. Het is allemaal weer goed gekomen en Damon en ik zijn closer dan ooit ervoor. Dan hoor ik in de verte een geluid, het is een soort gesnik. Ik loop op het geluid af.
Er zit een meisje op een boomstam. De strepen mascara lopen over haar bleke huid en haar blonde haar hangt slap naar beneden. Ze heeft een fotolijstje in haar handen. Ik rek me uit en zie dat er een jongen op de foto staat. Hij heeft bruin haar, diepblauwe ogen en hij kijkt lachend naar de camera.
Damon komt nu achter me staan.
‘Wat doe je?’ Fluistert hij.
‘Ssst...’ Ik kijk hoe het meisje daar zit.
‘Klooktzak.’ Haar stem trilt en ze slaat met haar vuist op het fotolijstje. Het glas breekt en scherf schiet in haar hand.
‘Auw! Shit!’ Vloekend vist ze de scherf uit haar handpalm. Het bloed stroomt langs haar hand en drupt op de grond. Ik stap de struiken uit, geleid door mijn instinct. Geschrokken draait ze zich om.
‘Oh, hoi. Ik schik me dood.’
Ik houd mijn hoofd schuin en kijk naar haar bloedende hand. Ik haal eens diep adem om rustig te worden, maar de lucht is vermengd met de geur van haar bloed. Onder mijn ogen verschijnen donkere kringen.
Damon stapt snel de struiken uit. Het meisje kijkt mij onderzoekend aan.
‘Ze kan niet zo goed tegen bloed.’ Liegt Damon.
Snel houdt het meisje haar hand achter haar rug. ‘Aha, oké. Ik begrijp het.’
Langzaam krijg ik de controle over mijn lichaam terug. ‘Wat doe je hier, helemaal alleen, in het bos?’
‘Mijn…’ Haar onderlip begint weer te trillen. Ze slikt haar tranen weg en gaat verder. ‘Mijn vriendje heeft het uitgemaakt.’
‘Ach, sorry. Hield je veel van hem?’
‘Hij was mijn leven.’ zegt ze met een snik.
‘En nu heb je het gevoel dat je doodgaat van verdriet.’ Vult Damon haar aan.
Ze knikt. Ik kijk Damon met een veelbetekende blik aan. ‘Wat is je naam?’
‘Bridget.’
‘Nou, Bridget.’ Ga ik verder. ‘Misschien moeten wij je dan maar uit je lijden verlossen.’ Ik loop op hoog tempo op haar af en bijt haar in haar nek. Ze wilt gillen, maar ik houd mijn hand voor haar mond. Ik laat haar los en ze valt op de grond.
Ik draai me om en Damon kijkt me grijnzend aan. ‘Je bent zo sexy als je dat doet, weet je dat.’