23. All the memories are haunted

Niet veel later zijn we op mijn kamer. Ik lig op mijn bed en Katherine zit bovenop me. Ze geeft me kusjes over mijn hele gezicht en nek. Overal waar haar lippen zij geweest begint mijn huid te tintelen.
‘Je weet niet hoe erg ik mijn best heb gedaan om je terug te krijgen.’ fluister ik zacht.
‘Jawel.’ ze lacht. Haar lach laat me smelten. Ik word helemaal week van binnen. Weer zoent ze me.
Stefan komt binnen gelopen. ‘Damon kun je..’ Stefans ogen worden groot. ‘Katherine?’
‘Missed me?’ vraagt ze speels.
Vol ontzet kijkt hij me aan. ‘Wat doe je hier?’
Ze trekt een pruillip. ‘Dat is nou niet het enthousiasme waar ik op gehoopt had.’
‘Damon kan ik even met je praten?’
Katherine zucht en rolt met haar ogen. ‘Ik laat jullie wel even alleen. Ik moet toch even iets eten.’
Stefan slaat zijn armen over elkaar en kijkt me streng aan.
‘Oh, don’t judge!’ Zag ik terwijl ik met ogen rol.
‘Zie je nou helemaal niet wat hier gebeurd?’
Ik knijp mijn ogen een beetje samen. ‘Ik volg je niet helemaal.’
‘Je maakt weer dezelfde fout. Katherine houdt niet van je, ze houdt niet van mij. Ze houdt ervan om aanbeden te worden. En zodra ze zag dat wij niet meer op haar wachtten en verder gingen met ons leven, kwam ze terug om dat te vernietigen.’
‘Helemaal niet, Alice heeft het zekf verpest. Je weet niet waar je het over hebt.’ Toch klinkt er enige twijfel in mijn stem.
Stefan schudt zijn hoofd. ‘Ze heeft Jeremy gemanipuleerd zodat hij haar zou zoenen. Daarna heeft ze Elena gemanipuleerd, die haar ketting thuis was vergeten. Om mij te laten denken dat Alice Jeremy aanviel. Zodat wij haar niet zouden gaan zoeken en Katherine ons leven weer zou vullen.’
‘Ze probeerde het te vertellen.’ mompel ik bijna onverstaandbaar.
‘Wat?’
Zonder antwoord te geven loop ik langs hem heen. Ik moet haar vinden, zo snel mogelijk! Beneden grijp ik haar ketting van tafel en loop de deur uit.